029

pionach. Są one zaznaczone na rysunku 8 jako ATd, AT₀ i ATr. Te poprawki wyznacza się z podobieńslwa trójkątów prostokątnych (których przyprosto-kątnymi są te poprawki) do trójkąta, którego przyprostokątną jest przegłębienie wyznaczone dla linii znaków zanurzeń - tz:

_ ^ATP . =_h_ _t

^d(^dz) ^-pp ⁺^d(^dz)

~ AT_q __tg_

^-pp    ⁺ 1|>(Tdz)

-AT_r _    t_z__

Ir Lpp — 1_R + Id(T[>z)

gdzie l_R =ci.

Odległości między liniami znaków zanurzeń na dziobie i rufie a odpowiednimi pionami są niewielkie w porównaniu do długości statku między pionami, można więc w powyższych formułach, bez popełnienia znaczących błędów, zastąpić odległość między rufowymi i dziobowymi znakami zanurzeń (Lp_P -1_R -l_D (T_Dz)) odległością między pionami, czyli L_PP:

Lpp ”1r ⁺lD(^Dx)^ft^PP*

Ostatecznie więc formuły przeliczeniowe zanurzeń ze znaków na piony i owręże są następujące:

Td ⁼    “1dOdz)*T"^ ^{s =}Tdz “®to *0“    )'7^ ^s»

Lpp    / Lpp

To

»

gdzie: IdOdz) - zmienna, zależna od zanurzenia, odległość linii znaków zanurzenia na dziobie od pionu dziobowego,

Ito    - odległość punktu przecięcia skośnej linii dziobowych

znaków zanurzenia z płaszczyzną przechodzącą przez dolną krawędź stępki - dodatnia wartość, gdy ten punkt leży w stronę dziobu od pionu dziobowego,

Tdx    - zanurzenie na dziobowych znakach, przy którym linia

znaków przecina pion dziobowy.

29