02 (99)

Cel ćwiczenia

Do podstawowych właściwości fizycznych materiałów budowlanych należą gęstość, gęstość objętościowa, szczelność, porowatość, nasiąkliwość wilgotność, przesiąkliwość, przepuszczalność pary wodnej, kapiłamość, higroskopijność. przewodność cieplna, pojemność cieplna, odporność na zamrażanie, ogniotrwatość, odporność ogniowa i palność, rozszerzalność cieplna, radioaktywność naturalna, a także: dżwiękochłonność, stopień zmielenia, czas wiązania spoiw, skurcz, pęcznienie. Głównym celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze sposobami wyznaczania gęstości, gęstości objętościowej, szczelności, porowatości i nasiąkliwości naturalnych materiałów kamiennych.

Przebieg ćwiczenia

1. Oznaczanie gęstości i gęstości objętościowej oraz całkowitej i otwartej porowatości

Zasada oznaczenia

Po wysuszeniu do stałej masy, w wyniku próżniowego nasycania zanurzonych w wodzie próbek, oznaczane są gęstość objętościowa i porowatość otwarta próbek. Oznaczenie gęstości i porowatości całkowitej wymaga sproszkowania próbki.

Wykonanie oznaczenia gęstości objętościowej oraz porowatości otwartej

Oznaczenie gęstości objętościowej materiałów o budowie zwartej zależy przede wszystkim od kształtu próbki: foremny kształt lub niefbremny kształt.

Oznaczenie gęstości objętościowej przeprowadza się następującymi metodami: i bezpośrednią na próbkach regularnych, jeżeli uwarstwienie, pęknięcia i inne cechy strukturalne nie stanowią przeszkody w uzyskaniu próbki o kształcie prostej bryły geometrycznej;

Do oznaczenia gęstości pozornej metodą bezpośrednią przygotowuje się sześć próbek w kształcie sześcianu lub walca. Bok sześcianu lub wysokość i średnica walca powinny wynosić ok. 50 mm. Próbka może mieć też postać prostopadłościanu o wymiarach boków 40 + 60 mm.

Każdą próbkę suszy się w temperaturze 105 i 110“C do stałej masy i waży z dokładnością do 0,02 g. Wymiary próbki mierzy się z dokładnością do 0,1 mm i oblicza objętość próbki z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

- hydrostatyczną, gdy materiał nie odpowiada wymaganiom wymienionym w poprzednim punkcie - próbki materiału mają kształt nieregularny.

1.    Wysuszone próbki do badania zważyć z dokładnością do 0,01 g (ma)

2.    Próbki umieścić w naczyniu próżniowym i stopniowo obniżać ciśnienie do uzyskania (2,0±0,7) kPa.

3.    Wprowadzić powoli dejonizowaną wodę o temperaturze (20±5) °C do naczynia (czas całkowitego wprowadzania, aż do zanurzenia próbek, nie powinien być mniejszy niż 15 min).

4.    Każdą próbkę zważyć w wodzie i odnotować masę w wodzie (m^).

5.    Szybko wytrzeć wilgotną ściereczką i oznaczyć masę próbki nasyconej wodą (m*)