62 (12)

1.2. Właściwości fizyczne materiałów budowlanych

Gęstość

Gęstość, czyli masę jednostki objętości materiału, bez uwzględniania porów wewnątrz materiału, a więc w stanie zupełnej szczelności, określa się wzorem I

P = y- ^kg^/m3    (i-28)

gdzie: m, - masa suchej sproszkowanej próbki materiału, kg,

V - objętość sproszkowanej próbki materiału (bez porów), m³. Oznaczenie gęstości wykonuje się za pomocą piknometru (PN-EN 1097--7:2001) lub objętościomierza Le Chateliera (rys. 1.38). Badany materiał suszy się do stałej masy, w temperaturze odpowiedniej do jego budowy chemicznej. Próbek laboratoryjnych materiałów stałych (np. stali, szkła) nie poddaje się rozdrobnieniu. Próbki materiałów porowatych rozciera się na proszek (aby całość przechodziła przez sito o boku oczka 0.08 mm) i dopiero suszy się. Po ostygnięciu w eksykatorze próbki waży się, określa masę suchą ni_s, a następnie małymi porcjami wsypuje do objętościomierza wypełnionego spirytusem, benzenem lub eterem. Objętość wsypanego proszku odpowiada różnicy poziomów cieczy w ob-jętościomicrzu przed i po wsypaniu próbki. Wyznaczone wartości masy suchej sproszkowanej próbki materiału m_s i objętości sproszkowanej próbki materiału V podstawia się do wzoru na gęstość p.

Rysunek 138. Objęiościomicrc Lc Ghotdicm (i#J

Gęstość objętościowa

Gęstość objętościową, czyli masę jednostki objętość; materiału wraz z zawartymi w niej porami (w stanie nuturalnym). określa się wzorom