2

Właściwości fizyczne

2.1, Ges,teść

Gęstość (p) określa masę jednostki objętości materiału w sianie absolutnej szczelności.

m

V

L	i_ JO p* ’—i
jn	i-

a

o

cm

3 |)

(2,1)

gdzie;

na- masa suchej sproszkowanej próbki wyrażona w g lub kg.

V- objętość próbki bez porów wyznaczona w crn lub rrł.

Sposób Oznaczenia gęstości uzależniony jest od rodzaju badanego materiału. W przypadku badania materiałów zwartych, takich jak metale lub szkło próbki waży się z wymaganą dokładnością a następnie określa ich objętość metodą bezpośrednią, na próbkach regularnych lub hydrostatyczną, na próbkach o dowolnym kształcie. Gęstość oblicza się ze wzoru (2.1).

W przypadku badania materiałów porowatych oznaczenie gęstości można przeprowadzić metodą dokładną w piknometrze lub przybliżoną w kolbie Le Chateiiera.' Jednak w laboratoriach najczęściej z uwagi na dokładność uzyskiwanych wyników pomiarów stosowana jest metoda z zastosowaniem piknometru.

Kolba Le Chateiiera

W badaniach gęstości materiału pobrane próbki, laboratoryjne rozciera się na proszek tak, aby całość przeszła przez sito o boku oczka # 0,08mm, a następnie suszy, do stałej masy, w temperaturze 105-110 °C. Tak wysuszoną próbkę studzi się w eksykatorze, nad chlorkiem wapnia, w temp. 20±2 °C i przechowuje do czasu badania.

Wysuszony piknometr o pojemności 50 ml należy zważyć z dokładnością do 0,00lg. Z naczynka wagowego wsypuje się do piknometru ok.l0g badanego materiału i ponownie waży z dokładnością do 0,00lg. Z różnicy wyników obu ważeń należy wyznaczyć masę pobranej próbki wysuszonego materiału (m). W dalszej kolejności napełnia się piknometr wodą destylowaną lub spirytusem albo inną cieczą o znanej gęstości, gdy badany materiał wchodzi w reakcję chemiczną z wodą W celu usunięcia powietrza znajdującego się w materiale piknometr umieszcza się w eksykatorze próżniowym i odpowietrza. Po usunięciu powietrza i ustaleniu temperatury w granicach 20±1 °C usuwa się wodę z naczynia i całość waży.