OMiUP t1 Gorski 9

jye wchodzi żadna z wielkości charakteryzujących właściwości fizyczne cieczy, takich jak gęstość czy lepkość. Teoretyczna jednostkowa praca pompy nie jest zatem zależna od rodzaju pompowanej cieczy, ponieważ zależy ona między innymi od gęstości (por. wzór 2.12).

W rozważaniach dotyczących przepływu cieczy przez wirnik pompy krętnej trzeba zwrócić uwagę, że rozpatrując rzeczywiste przemieszczanie się określonego punktu linii prądowej, należałoby trójkąt prędkości przy wylocie z wirnika umieścić w punkcie B\ W wyniku bowiem ruchu złożonego z obrotu wirnika i przepływu cieczy w kierunku promieniowym wewnątrz kanału międzyłopatkowego, rozpatrywany punkt linii prądowej przemieszcza się wzdłuż krzywej AB', oznaczonej na rysunku 2.3.5 linią osiową.

Jednostkowa praca pompy krętnej, wyrażona zależnością (2.70), odnosi się do przypadku teoretycznego, w którym zakłada się, że wirnik ma nieskończenie wiele łopatek o nieskończenie małej grubości.

W rzeczywistej pompie znajduje się skończona liczba (najczęściej z = 4h-8) łopatek o określonej grubości. Przesłaniają one przekrój przepływu, zwiększając tym samym średnią prędkość przepływu cieczy, a więc też i wartość Cj na wartość Cj'.

Stosowane zazwyczaj zaostrzanie profilu spływu łopatki przy wylocie z wirnika powoduje nieznaczne zmniejszanie prędkości przepływu.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że prędkość przepływu cieczy przez przestrzeń międzyłopatkową nie jest stała na całej szerokości kanału, jak to wynika z rozważań teoretycznych (rys.2.65a) lecz okazuje się mniejsza po stronie czynnej łopatki, po stronie biernej zaś większa (rys.2.65b). Odwrotnie jest z ciśnieniami, jak już wcześniej wspomniano.

Rys. 2.65. Rozkład prędkości w kanałach międzyłopatkowych: a/ przy założeniu nieskończonej liczby łopatek, bl przy skończonej (rzeczywistej) liczbie łopatek.

Za krawędzią spływu łopatki następuje wyrównanie ciśnień panujących po obu jej stronach, co powoduje wytworzenie dodatkowego ruchu opuszczającej wirnik cieczy w kierunku przeciwnym do obrotu pompy, a tym samym odchylenie prędkości względnej w₂ od kierunku stycznego do profilu łopatki w punkcie B. W takim przypadku trójkąt prędkości wylotowych przyjmuje wartość, jak to przedstawiono na rysunku 2.66 i odpowiednio następuje zmiana:

—    prędkości w₂ na w₂',

—    prędkości c₂ na c₂',

—    kąta (3₂ na kąt (V,

—    kąta cx₂ na kąt oc₂',

99