055

poszczególnych odcinków statku oraz wynikowe wielkości sił tnących i momentów gnących w kadłubie statku.

Przy wymaganej dużej dokładności obliczeń, statek dzielony jest na odcinki o długości odstępu między jego usztywnieniami. Gdy odcinki kadłuba mają długości kilku odstępów usztywnień, dokładność obliczeń jest mniejsza. Długości odcinków nie powinny być większe od odstępów między poprzecznymi grodziami, przy takich podziałach statku otrzymuje się wyłącznie szacunkowe wartości sił wewnętrznych. Ograniczona sztywność kadłuba powoduje, że pod wpływem momentów gnących odkształca się on w kierunku działania tych momentów. Gdy na śródokręciu jednostki występuje nadwyżka sił ciężkości nad wyporem, jej kadłub uginany jest w tym rejonie w dół, a takie odkształcenie określane jest angielskim terminem „sagging". Natomiast gdy wypór przewyższa ciężar środkowych partii statku, jego kadłub wyginany jest na śródokręciu do góry - stan ten opisywany jest jako „hogging". Oba typy odkształceń statku i wywołujące te odkształcenia wzdłużne rozkłady momentów gnących prezentowane są na rysunku 24. Na statkach, zwłaszcza nierównomiernie załadowanych, na przykład co druga ładownia, występują bardziej skomplikowane rozkłady momentów gnących i w takich wypadkach odkształcenie kadłuba ma niekiedy kształt linii falistej.

MO_c(x)

Rys. 24. Odkształcenia kadłuba statku pod wpływem momentów gnących: a) ugięcie na śródokręciu w dół - ..sagging"; b) wygięcie na śródokręciu w górę - ..hogging"

55