0000047 (10)

Zazwyczaj oprócz pamięci operacyjnej EMC posiada zestaw zewnętrznych komórek pamięciowych (bębnowych, dyskowych, taśmowych), nazywanych pamięcią pomocniczą — dołączanych do maszyny w miarę potrzeb.

Arytmometr służy do wykonywania podanych w programie operacji arytmetycznych i logicznych. Dane pobierane są z pamięci operacyjnej maszyny w postaci ciągu impulsów elektrycznych, przetwarzane przez układy elektroniczne i notowane ponownie w urządzeniu pamięciowym, skąd trafiają do wyjścia maszyny.

Urządzenie sterujące — służy do kierowania pracą całej maszyny i zapewnia realizację umieszczonego w pamięci maszyny programu czynności, na który składa się ciąg rozkazów określających jakie operacje (matematyczne, logiczne) powinny być przez maszynę wykonywane. Otrzymując rozkaz (z pamięci maszyny) rozszyfrowuje go (określa rodzaj operacji i adresy komórek), a następnie uruchamia odpowiednie bloki funkcjonalne wykonujące te rozkazy.

Dla uzyskania właściwych wyników pracy EMC wymagane jest opracowanie bardzo ścisłego programu zawierającego kompletny ciąg rozkazów, które należy kolejno wykonać, aby rozwiązać dany problem. Program powinien być opracowany w specjalnym języku zrozumiałym dla maszyny. Nie jest to język wspólny dla wszystkich EMC. Do najczęściej używanych należą PLAN, ALGOL, FORTRAN, COBOL. Dla ułożenia programu należy wstępnie opracować pewien przepis postępowania, obejmujący wszystkie operacje potrzebne do rozwiązania zadania. Taki przepis postępowania nazywamy algorytmem. W algorytmie procesu diagnostycznego wyodrębnić zazwyczaj można trzy kolejne fazy:

1)    zbieranie danych (symptomów) dotyczących przebiegu choroby (u danego pacjenta),

2)    opracowanie wyników badań bezpośrednich i odpowiednich testów laboratoryjnych oraz 3) opracowanie diagnozy określającej kolejne kroki postępowania terapeutycznego. Symbolikę takich działań przedstawiono na ryc. 7.10.

W zasadzie pierwsze dwa etapy tego procesu są (dla stereotypowych przypadków) realizowane bez udziału lekarza. Zbieranie danych może się odbywać np. przez wypełnianie przez pacjenta odpowiednich kwestionariuszy z szeregiem pytań lub na drodze bezpośredniej konwersacji pacjenta z komputerem (poprzez monitor ekranowy). Pytania są ułożone w odpowiednie zestawy związane z obecnością pewnych symptomów wiodących. W przypadku odpowiedzi negatywnych w danym zestawie są one przez komputer pomijane. Następna faza postępowania obejmuje przeprowadzenie zunifikowanych badań fizycznych (przez średni personel medyczny), których wyniki są wprowadzane do pamięci komputera. Na podstawie dotychczas uzyskanej informacji EMC może podać wykaz pożądanych badań dodatkowych (laboratoryjnych, ekg, rtg itp.), których wyniki wprowadzone do pamięci EMC uzupełniają obraz symptomów pacjenta. Ze względu na bardzo dużą szybkość działania EMC jest w stanie przeanalizować dziesiątki, a nawet setki tysięcy symptomów chorobowych umieszczonych w jej pamięci i porównać je z symptomami pacjenta tak, że w ciągu czasu mierzonego w sekundach urządzenie wyjścia maszyny poda (lub wyświetli na ekranie specjalnego monitora telewizyjnego) wynik przeprowadzonego w EMC procesu diagnozy lekarzowi. Będzie on mógł zlecić na tej podstawie (oraz bezpośredniego kontaktu z pacjentem) odpowiednie postępowanie terapeutyczne, którego efekty będą w dalszym ciągu nadzorowane przez EMC. Zauważmy, że mimo ograniczenia osobistego kontaktu z lekarzem, pacjentowi przez wszystkie etapy zautomatyzowanego procesu diagnostyczno-terapeutycznego towarzyszy doświadczenie najlepszych specjalistów w for-

10‘ 147