0000066 (3)

bości l jest mniejsze od natężenia światła padającego I₀:

I=I₀e-^JI

gdzie t jest współczynnikiem rozpraszania światła. Zależy on od różnicy współczynników załamania światła substancji makrocząsteczkowej i rozpuszczalnika (n— n₀), od masy cząsteczkowej M, stężenia roztworu c oraz od długości fali świetlnej X:

32~³»g

3\*N_a

r

Wyrażenie to pozwala na wyliczenie masy cząsteczkowej na podstawie pomiaru współczynnika rozpraszania światła.

W powyższym przedstawieniu zjawiska potraktowaliśmy makrocząsteczki jako punkty rozpraszające światło. Dla cząsteczek o wymiarach porównywalnych z długością fali świetlnej należy uwzględniać interferencje promieni rozproszonych od różnych punktów tej samej makrocząsteczki (ryc. 8.14).

Ryc. 8.14. Rozpraszanie światła przez makrocząsteczki o wymiarach porównywalnych z długością fali świetlnej >. ( długa oś elipsoidu > — ).

Ryc. 8.15. Zależność natężenia światła rozproszonego (U^II 135°) od parametru długości cząstek koloidalnych dla różnych typów cząstek.

Natężenie światła rozproszonego zależy wówczas od kąta, pod którym prowadzimy obserwację. Ryc. 8.15 pokazuje stosunek natężenia światła rozproszonego pod kątem 45° do natężenia pod kątem 135°, jako funkcję parametru wymiaru cząsteczki (średnicy, dłu

gości)

w stosunku do — , X

166