104455

64 wdctor wwmun

64 wdctor wwmun

*«¹nku S|oWArtn~

jego

Sjsopr

Analogicznego przykładu romantycznego ¹prząienia w nowe), nie-oczekiwanej kombinacji znanych wątków Szekspirowskich dostarcza nam zakoóczenie Henmmepo. Nawiązuje ono do dwóch słynnych scen r Rc mea i Julu balkonowej, z jej ekstazą miłosną, mającą piękną noc za tb. i sceny samobójstwa obojga kochanków w grobowcu. Nowością u H. był gwałtowny przeskok w jednej scenie z upojenia szcząsciem »• noc zenie kochanków w samobójczej śmierci, pode:² gdy w ar.g.-i tragedii obi# sceny rozdzielone są trzema bogatymi w perypetie

W porównaniu z Hernanm — Słowackiego operowanie :    •

kami Szekspirowskimi jest i bogaciej zorkiestrowanc. x śmielsze ! tacja ociera sią tu bowiem o szarżą i zuchwałe wyrwanie. To cena rw;» • lokrotnionej grozy ma bowiem w Balladynie groteskowy ąkocnpaniam¹ Przecież inscenizatorem jej jest ..król dzwonkowy". Grabie¹. , v, i-¹ krotnie. Po raz pierwszy Grabiec wchodzi w tę rolę, gdy k. kowi zagrać na swoim berle, wierzbowej fujarce;

Kładi palet na dziury.

To berło i mojej wykręcone ikóry Wit. co ja łubie. ffv. w. W—IN]

Do wtóru gry Chochlika zmieszane głosy w powietrzu /a- r wać balladą o siostrze, która zabiła siostrą za dzban malin. P • ■ występuje Grabiec w tejże roli. gdy domaga sią malin i edv rc powtórzony przez Balladyną, wywołują „ct¹n biały Mim malin na głowie". Mniejsza o to, w jakiej mierze • hciał M ■« dzieć w Grabcu mściciela, świadomie — jak by na '.o zdawały zywać Jego słowa do Chochlika — stawiającego przed oczyma ki obraz jej zbrodni¹, a w Jakiej mierze criegra on tu role tvlk¹ wolnego sprawcy. Istotną rzeczą Jest. ze oba razy w roli imcenu sceny grozy wystąpuje błazen.

Mało tego. Z chwilą gdy Balladyna wpadła w katalrpr.)¹: siał stą zdrzemnąć, bo budzi sią wkrótce po ockniąctu Mą Ballnrlvnv przepraszając zebranych za to. ze zasnął Sen Grabca przedrzeźnia -lepsją Balladyny. Poeta, tym razem środkami czysto teatralnymi, stwarza paralellzm grozy i burleski; równocześnie widzimy na scenie Halin¹ dyną w katalepsjl i Grabca śpiącego. Równocześnie Słowacki tworzy nastrój grozy i rozładowuje go w drwinie Jakże przystają do tej sceny przytoczone wyżej słowa A. W. Schlegla o elementach komicznych, które u Szekspira służą parodii treści serio W scenie bankietowe), kulminacyjnej scenie dramatu i najbardziej ze wszystkich grającej aluzjami do teatru Szekspira, szczególnie wyraźnie zaznaczyła slą ambłwalencja Mo.

*<u«Brss». cmi laases w

*o jego perwewaoru —• rfim ir n<n n parodiowania L_. ¹r««tytoiym rwmorh—" Ta. ee na perwmp rm chi

— 1			«!^1•»
		i
		— 1	tfWD
		Wj Ui 1
	ą. W J		■jim ma
			ała l s
		larzegotnar	ma—a
			*****
	tnym palem	Kffugu aa	IMB ’
	egel ii słyń	nymi anac	hr—i

Nd Szekspira ma d^ t fcęd— kardiMś ro-

xzne wsgłędy sprawiły b w jego moi ą aego i r. ¹ k harakteeywycguryNych ryso¹ 9 Krytyk nwimhi dni sdjmt uwmR ■w, tnanytfc o—0śha» t awmb n iniuum ruaaśnmspk mmi od tego. aby tafcie gom przykłady. jak tab brzegiem morsa, las ąśmkL w kurym mor-

r—ul kimś na karb ianf»

wzglądu na to, co by przyszło sądzić o wszystkich poncsagśU iizmach Szekspira, ą jest Kh sporo, nie mą wą^liw—l w{«rowi».i<ał on niektóre takie i świadomie. Jako lotna dsmrw mo> ^Ir '¹u«yc kpiarskir „proroctwo" Błazna z Króla Uam aa temat lago. kiwly przyjdą na Alhlon czasy zamątu. Błazen zamyka je następującymi słowami „Proroctwo to zrobi Martin, bo ją tyją przed jego ćmami" (tJlia propkery Mart tai thail make. for t tire beśśre Ml ant¹ IH. ac. 3}), Al dziw, » Schiegel nie posłużył asą tym przykład—

Dwi¹ — niekoniecznie nicepreeczne — rac)# trtrstycme anachro. nizmów i błędów przytoczono w Wykładach. Jedną miała być chęć przybliżenia widzom, uaktualnienie wydarzeń, które toną w mroku mekow Dlatego In. zdaniem krytyka. Szekspir uwspółcześnił Barnim l kazał

* lehleiel, VbH—agm /. j.« IM a — r«mi«fiuh uumai iiw. a a

1

Jak dwa Z. Raszewski <O ttęiralmym ksnaleir ..OalUdirny" „Pamiętnik

2

Teetrmlay' IMS. s. lMi