00001

odłożyłem w kąt i zapomniałem o niej. Jednak ja^ wewnętrzny aparat fotograficzny zarejestrował te strony i przez całe dziesięciolecia obraz tych zatrutych lun tkwił w najgłębszych czeluściach mej duszy jak w grobie aż do chwili, gdy się znów wynurzył (nie wiem, z jakiego powodu), a ja uwierzyłem, że to twór mojej inwencji Również i ta historia nie ma nic wspólnego z możliwymi interpretacjami mojej książki. Jeżeli wynika z niej jakiś morał, to taki, że prywatne życie autorów empirya-nych jest pod pewnym względem bardziej niezgłębione niż ich teksty. Pomiędzy tajemniczą historią wytwarzania tekstu a niekontrolowanym tokiem przyszłych odczytań tekst jako taki wciąż stanowi coś trwałego i „poręcznego”, coś, czego możemy się trzymać.

Kariera pragmatysty¹

Kiedy czytałem powieść profesora Eco Wahadło Foucaulta, uznałem, że jest to satyra na naukowców, uczonych, kiytyków i filozofów, którzy sądzą, że łamią kody, odzierają esencję z przypadłości, zrywają z rzeczywistości zasłony pozoru. Odczytałem tę powieść jako polemikę antyesencjalistyczną, jako wykpienie metafory głębi - idei, że istnieją ukryte przed prostakami głębokie znaczenia, które mogą poznać tylko ci szczęśliwcy, którzy złamią bardzo trudny kod. Uznałem, że powieść wskazuje na podobieństwa między Arystotelesem i Robertem Fluddem - a bardziej ogólnie, między książkami, które w księgarniach można znaleźć w dziale „Filozofia” i w dziale „Okultyzm”.

Mówiąc konkretniej, zinterpretowałem książkę jako drwinę ze strukturalizmu - z samej idei struktur, które tak się mają do tekstów lub kultur jak szkielety do

A 101

1

Żartobliwy oryginalny tytuł The Pragmutist 's Progress odsyła przede wszystkim do siedemnastowiecznej alegorii Johna Bunyana The Pilgnms Progress, przetłumaczonej na polski jako Wędrówka pielgrzy-^Tna- huty zakorzeniony w anglosaskiej kulturze „progress - słowo to oznacza tutaj „drogę życiową" - to cykl obrazów osiemnastowiecznego malarza Williama Hogartha The Rake ’s Progress, w polskim przekładzie najczęściej Kariera marnotrawcy. To drugie rozwiązanie zostało wybrane ze względu na zgodny z intencją oiyginału autoironiczny wydźwięk (ptzyp. tłum ).