1289

128

1.2.4.    Pomiar napięcia zapłoną przy udarach łączeniowych

tykom je się go kolejno dla 5 kształtów udarów łączeniowych o czasach ?₁ - 50 + 60, 150 + 500, TOO -i- 200 na 1 I₂ ) a_i (rym. 1JJ Stosuje się udary dodatnie 1 ujemne 1 określa    każdego kształ

tu udaru. Ponadto określa się czaa zapłonu. Wyniki pomiarów służą do

wykreślenia charakterystyki zaołonowej U « f(t ) (rya. 12.5)

Z    z

5.2.5.    Pomiar napięcia obniżonego

Pomiar napięcia obniżonego wykonuje się na całych odgromnikach (dla a $ +0 kV) lub na ich członach. Polega on na pomiarze wartości maksymalnej napięcia na zaciskach badanego odgromnika, przy doprowadzeniu udaru prądowego normalnego (2/80 pa) o wartości szczytowej równej wartości znamionowego prądu wyładowczego.

5.2.6.    Próba działania odgromnika

Próba ta ma na celu sprawdzenie, czy i w jakim zakresie odgromnik wykazuje zdolność gaszenia łuku prądu następczego w warunkach zbliżonych do eksploatacyjnych.

Próba polega na 20-krotnym przepuszczeniu przez odgromnik znamionowego udarowego prądu wyładowczego, przy doprowadzonym do jego zacisków napięciu przemiennym o wartości równej co najmniej najwyższemu napięciu roboczemu odgromnika 1 spowodowaniu przy każdym udarze przepływu przez odgromnik prądu następczego ze źródła napięcia przemiennego. 2a kryterium poprawności próby działania - poza każdorazowym zgaszeniem łukn -uznaje się niezmienność napięcia obniżonego (TJ₀) 1 napięcia statycznego zapłonu odgromnika (J^), Wartości tych napięć, zmierzone prsed 1 po próbie działania, nie powinny się różnić więcej niż ilO*.

5.2.7.    Próba wytrzymałości na graniczny prąd wyładowczy

Próba wytrzymałości na graniczny prąd wyładowczy polega na doprowadzeniu do odgromnika 2 udarów prądowych o kształcie +/10 us i wartości szczytowej odpowiedniej do znamionowego prądu wyładowczego. Wynik próby Jest dodatni, Jeżeli elementy odgromnika nie ulegają uszkodzenia, a wartości przed i po próbie nie różnią 3ię więcej niż o 10*.

5.2.8.    Próba wytrzymałości na udary prądowe długotrwałe

Próbę wytrzymałości na udary prądowe długotrwałe wykonuje się;

a)    dla odgromników lekkich tylko na rezystorach roboczych. Polega ona na doprowadzeniu 20 udarów prostokątnych normalnych (rys. 2.2) o wartości ^ 1 czasie trwania T_c, zależnym od znamionowego prądu wyładowczego. Wynik próby uznaje się za dodatni, gdy wartości (T₀ przed 1 ?° próbie nie różnią aię więcej ulż 10*.

na całym odgromniku lub

b)    dla odgromników ciężkich -

J.ego segnencie. Próba polega na 20—krotnym rozładowaniu przez odgromnik generatora udarowego Imitującego linię długą (rys. 2.9), przy czym parametry generatora dobiera się a sależnoścl od wymaganej grupy odporności na udary prądowe długotrwała. Kryteria poprawności wyników próby są Identyczne Jak dla próby działania odgromnika.

5.2.9.    Próba wytrzymałości zwarciowej

Próba wytrzymałości zwarciowej ma na celu sprawdzenie czy odgromnik Jest właściwie zabezpieczony przed eksplozją mogącą wystąpić przy zwarcia. Próba odbywa się przy zwartym wewnątrz odgromnika rezystorze nieliniowym z lakiernikiem. Próba polega aa wykonaniu zwarcia obwodu z odgromnikiem przy wartości prądu zwarciowego,zależnej od wymaganej klasy zwarciowej. Wynik próby uznaje się za dodatni, gdy nie następuje eksplozja lub też - w przypadku uszkodzenia izolatora osłonowego - wszystkie jego części pozostały wewnątrz okręgu o określonej w normie średnicy.

5.2.10.    Próba wytrzymałości mechanicznej odgromnika

Próba wytrzymałości mechanicznej ma na cela sprawdzenie, czy odgromnik wytrzyma parole wiatru i naciąg przewodu łączącego go z linią lub urządzeniem chronionym. Próbę wykonuje się dla odgromników o wysokości E > 3 m. Polega ona na przyłożeniu w czasie 50 s do wierzchołka odgromnika siły P o kierunku prostopadłym do Jego oai i o wartości określonej wzorem:

P « 500 d ■ H ( S)    (12.3)

gdzieś d - średnica zewnętrzna osłony z kloszami [■],

3 - wysokość odgromnika [m].

Po prćbie osłona nie powinna wykazywać widocznych uszkodzeń mechanicznych.

5.2.11. Pomiar drogi upływu po Izolacji zewnętrznej

Długość drogi upływu po izolatorze zewnętrznym zależy od rodzaju wykonania odgromnika. Ze względu na drogę upływu rozróżnia się odgromniki w wykonania a, b i c.

Pomiar długości drogi upływu po izolacji zewnętrznej wykonuje się za pomocą nierozciągilwej taśmy, którą przykleja się wzdłuż części porcelanowej izolatora osłonowego odgromnika, po najkrótszej drodze łączącej krawędzie okuć metalowych. Po zdjęciu taśmy mierzy się jej długość z dokładnością do 0,5 om. Uzyskany wynik wyrażony w centymetrach, należy podzielić przez wartość najwyższego napięcia roboczego wyrażoną w kV. Iloraz powinien odpowiadać wymaganiom podanym w tabeli 12.3.