1289

12*

i. 2.4. Pomiar napięcia zapłono. przy aimsh Łączeniowych

łykom ja się go kolejno dla 3 kształtów udarów Łączeniowych o czasach ł₁ - 50 + 50, T50 + 300, 100 + ZOO ja 1 Ij ) Zt₁ (ryz. UJ Stosuje się udary dodatnie i ujemne i okradła 2^.^ dla każdego ksrtał-tu udaru. Ponadto określa się czaa zapłonu. Wyniki pmlarów siatą do wykreślenia charakterystyki zaoŁonowej 0    « f (t _) (rym. 12.3)

Z    z

5.2.5.    Poalar napięcia obniżonego

Pomiar napięcia obniżonego wykom je się na caŁych odgromnikach (dla IJ $ +0 iV) lub na Ich członach. Polega on na pomiarze wartości maksymalnej napięcia na zaciskach badanego odgromnika, przy doprowadzeniu udaru prądowego normalnego (2/80 pa) o wartości szczytowej równej wartości znamionowego prądu wyładowczego.

5.2.6.    Próba działania odgromnika

Próba ta ma na celu sprawdzenie, czy 1 w jakim zakresie odgromnik wykazuje zdolność gaszenia Łuka prądu następczego w warunkach zbliżonych do eksploatacyjnych.

Próba polega na 20-krotnym przepuszczeniu przez odgromnik znamionowego udarowego prądu wyładowczego, przy doprowadzonym do jego zacisków napięciu przemiennym o wartości równej co najmniej najwyższemu napięcia roboczemu odgromnika 1 spowodowaniu przy każdym udarze przepływu przez odgromnik prądu następczego ze źródła napięcia przemiennego, la kryterium poprawności próby działania - poza każdorazowym zgaszeniem łuku -uznaje się niezmienność napięcia obniżonego (0_O) 1 napięcia statycznego zapłonu odgromnika (J_a), Wartości tych napięć, zmierzona przed i po próbie działania, nie powinny się różnić więcej niż ilO*.

5.2.7.    Próba wytrzymałości na graniczny prąd wyładowczy

Próba wytrzymałości na graniczny prąd wyładowczy polega na doprowadzeniu do odgromnika 2 udarów prądowych o kształcie 4/10 as i wartości szczytowej odpowiedniej do znamionowego prądu wyładowczego. Wynik próby jest dodatni, jeżeli elementy odgromnika ale ulegają uszkodzenia, a wartości 0_2S przed 1 po próbie nie różnią się więcej niż o 10*.

5.2.8.    Próba wytrzymałości na udary prądowe długotrwałe

Próbę wytrzymałości na udary prądowe długotrwałe wykonuje się:

a)    dla odgromników lekkich tylko na rezystorach roboczych. Polega ona na doprowadzeniu 20 udarów prostokątnych normalnych (rys. 2.2) o wartości ^ 1 czasie trwania T₀, zależnym od znamionowego prądu wyładowczego. Wynik próby uznaje się za dodatni, gdy wartości 0_Q przed 1 ?o próbie nie różnią się więcej niż 10*.

na całym odgromnika lab

b)    dla odgromników ciężkich -

j.ego segmencie. Próba poi aga na 2 O-krotnym rozładowaniu przez odgromnik generatora udarowego imitującego linię długą (rys. 2.9), przy czym parametry generatora dobiera się w zależności od wymaganej grupy odporności na udary prądowe długotrwałe. Kryteria poprawności wyników próby są identyczne Jak dla próby działania odgromnika.

5.2.9,    Próba wytrzymałości zwarciowej

Próba wytrzymałości zwarciowej aa na celu sprawdzenie czy odgromnik jest właściwie zabezpieczony przed ekaplozją mogącą wystąpló przy zwarciu. Próba odbywa się przy zwartym wewnątrz odgromnika rezystorze nieliniowym z lakiernikiem. Próba polega na wykonaniu zwarcia obwodu z odgromnikiem przy wartości prądu zwarciowego,zależnej od wymaganej klasy zwarciowej. Wynik próby uznaje się za dodatni, gdy nie następuje eksplozja lub też - w przypadku uszkodzenia izolatora osłonowego - wszystkie jego części pozostały wewnątrz okręgu o określonej w normie średnicy.

5.2.10.    Próba wytrzymałości mechanicznej odgromnika

Próba wytrzymałości mechanicznej ma na celu sprawdzenie, czy odgromnik wytrzyma parcie wiatru i naciąg przewodu łączącego go z linią lub urządzeniem chronionym. Próbę wykonuje się dla odgromników o wysokości S >} ». Polega ona na przyłożeniu w czasie 60 s do wierzchołka odgromnika siły P o kierunku prostopadłym do jego osi i o wartości określonej wzorem:

P * 600 d • H ( B]    (12.3)

gdzie: d - średnica zewnętrzna osłony z kloszami [s],

3 - wysokość odgromnika [m].

Po próbie osłona nie powinna wykazywać widocznych uszkodzeń mechanicznych.

5.2.11. Pomiar drogi upływu po izolacji zewnętrznej

Długość drogi upływu po izolatorze zewnętrznym zależy od rodzaju wykonania odgromnika. Ze względu na drogę upływu rozróżnia się odgromniki w wykonaniu a, b i c.

Pomiar długości drogi upływu po izolacji zewnętrznej wykonuje się za pomocą nlerozclągliwej taśmy, którą przykleja się wzdłuż części porcelanowej izolatora osłonowego odgromnika, po najkrótszej drodze łączącej krawędzie okuć metalowych. Po zdjęciu taśmy mierzy się jej długość z dokładnością do 0,5 cm. Uzyskany wynik wyrażony w centymetrach, należy podzielić przez wartość najwyższego napięcia roboczego wyrażoną w kV. Iloraz powinien odpowiadać wymaganiom podanym w tabeli 12.3.