14 (148)

14

KATARZYNA.

Chłop... Chłop! co było a nie jest, to się nie pisę w legestr. Ten jest chłopem co robi pańscy-znę: a więc pókiśwa odrabiali ślachcicowi, tośwa byli chłopami, ale teraz jesteśwa galant ślachtą, jak ano ten, co siedzi we dwoze; a jako żaden pan nie może się nazywać Koguciakiem, ale Kogutkiewicem albo Kogucińskim.

MARCIN.

Ciekawa rzec, kaj się chłopy podzieją, kiej wsyscy będą ślachtą?

KATARZYNA.

Ogłupiałeś do cna! a cy to niema komorników co nic nie mają? Toć oni są i będą chłopami, bo musą na chleb robić, a my ze nie potrzebu jemy się uganiać z robotą, przeto jesteśwa śla-checkiej kondycyi. Ja jestem pani, mój chłop jest pan, a ty jesteś pańskie dziecko.

WOJCIECH.

Uważacie wy, Stanisławie, jaka moja kobieta mądra.

STANISŁAW.

Ba, moja byłaby jesce mądrzejsa, kieby... nie umarła.

KATARZYNA.

Oho! jus mi się to nie od dzisiaj na państwo zbiera. Od maleńkości straśnie mi się cnęła robota przy żniwie; zawdym patrzała, zęby się kaj ułożyć i kościska sprostować; a nieraz to