198

.... „.oficzno-dokumcntacyjnych [12, s. i₀i

, w tym

Tw^ no uwag_? na    _?k7wych orki masowych P^iętmkó.,

(ikonograficznych, filmowych)    _róinych zjawisk z czasów

.które mieć będą    ““jonowano utworzenie „centrum wspofcz*

najnowszych. W związku z tym proP    _{uaInie w} ramach istnie,acvch

prac bibliog _{nQwego typu} źródeł — wizualny,*

,U YYOŁjJ    a. — -    , , _._nAą CWCIl k U CLł ^    '    *■**

ncj dokumentacji humanistycznej, _wów Państwowych czy Biblioteka stytucji, jak Naczelna ^Dyr“_d^J _7abe7pieczemem tej dokumentacji dla przy. Narodowa [—] dla nadzoru _D0Wi_eniem_U opracowaniu” [12, s. 23], Pod szlych badań i ^d>^a P⁰^" J_{o post}ulat, aby pełniły one „rolę głównego adresem placówek PAN wys    ^ ^ _dziai_alności mwentaryzacyjnej, edy-

ośrodka usługowo-dokument yj g    21]. Uznano, ze „nieodzowna

torskiej i w zakresie ^^So^^cglądu badań (w określonym

staje się .nfonnacja typu syntety^n    _{Tcn typ publlkaqi}

mS^fdo^konania „tylko przez wybitnych specjalistów” [12, s. 29] Archeolodzy stwtadzali: „Dwa odcinki związane z naszą pracą tj. najogólniej mówiąc z informacją oraz dokumentacją naukową, wymagają od nas radykalnych posunięć w następnych latach”, aby sprostać „warunkom dokonującego Się w świecie postępu”. Postulowali też powołanie Centralnej Biblioteki Archeologicznej, która by współpracowała z różnymi bibliotekami archeologicznymi, m.in. w zakresie racjonalnej polityki gromadzenia publikacji, zwłaszcza zagranicznych, oraz tworzenia centralnego katalogu „zasobów bibliotecznych na odcinku archeologii” [12, s. 76-77]. W archeologii „zagadnienia dokumentacji i informacji są ze sobą tak ściśle w różnych przypadkach splecione, że trudno niekiedy traktować je odrębnie. [...] Praktycznie wszelkie czynności związane z problematyką źródłoznawczą oraz czynności przygotowawcze związane z pisaniem prac monograficznych i syntetycznych należą do zajęć typu dokumentacyjnego. Sama skala tych czynności dowodzi, jakiej rangi jest to problem w naszej dziedzinie” [12, s. 79].

Również w referacie nt. stanu i perspektyw rozwojowych literatury i języka akcentowano „konieczność doskonalenia, modernizowania i rozbudowy warsztatów naukowych w zakresie bibliografii, różnorakich form informacji naukowej, dokumentacji, edytorstwa. [...] Wobec szerokiego rozrostu literaturoznawstwa, dobra informacja naukowa (szczególnie bieżąca) spełnia zasadniczą rolę w rozwoju i planowaniu badań naukowych”. Poprawę istniejącego n2!m^'^,7^Zail0|Z koniecznością „opracowania systemu ogólnopolskiej wania i    ⁿ^^ukow^ ^w korelacji z systemem światowym; opraco-

rów* wyposażenia hihl^t^¹¹¹^³?⁰*⁸?⁰®⁰ 8^roniadzcni^a i udostępniania zbio-na sprawną i szerok^ob^M^{rcpro&raficzny}’ P^ozwalająCy nyoh w dziedzinie nowoczesnej’ taformaW' ^ka<*U ^a .^krai^owy^{ch sicci} bibliotccz-informacji naukowej do okrinTch^nU^⁰^¹ *P^rowadzenia w‘8^adn,‘;“ dyplomowych.” [12, s 107]    ^ ^ planów studiów i ich spccjalizacj* na łamach czasopiLia 'zagadnieni^i^spo!ccznych ^powiedział się (w 1984 r.) Jerzy Topolski [30], Autofstwierdza"formacji Naukowej znnny historyk pr°f-jedynie jakąś techniczną przybuduj »^r°zwój informacji naukowej nic jest

ą nauki, lecz integralnym czynnikiem KI