Warunki nośności konstrukcji ze względu na zmęczenie materiału są warunkami dodatkowymi {obok warunków stateczności ogólnej i wytrzymałości), które należy sprawdzać w przypadku działania obciążeń wielokrotnie zmiennych, mogących spowodować zniszczenie (pęknięcie) elementu przy naprężeniach niższych niż przy statycznym działaniu obciążenia.
Możliwość zmęczenia materiału należy sprawdzać, gdy sumaryczna liczba cykli zmian naprężeń w przewidywanym okresie eksploatacji konstrukcji Ar > 104. Norma nie ustala okresu ekspolatacji konstrukcji stalowych, zwykle jednak przyjmowa-my jest okres 50-letni (jeśli normy przedmiotowe nie stanowią inaczej).
W zakresie liczby cykli N > 104 istnieje możliwość wystąpienia tzw. zmęczenia wysokocyklowego materiału, w następstwie wielokrotnych zmian odkształceń sprężystych. W zakresie liczby cykli N < 104 (nie objętym postanowieniami normy) w elementach poddanych przemiennym odkształceniom sprężysto-plastycznym może wystąpić tzw. zmęczenie niskocyklowe (plastyczne) materiału.
Podane w zał. 3 normy przepisy dotyczą konstrukcji
- eksploatowanych w przeciętnych warunkach zagrożenia korozją i w temperaturze ^ 150°C,
- pracujących w stanie sprężystym (a $ f4 lub r < fjfó),
- o maksymalnym zakresie zmienności naprężeń
maxAa = amix - aroin =$ 1,5lub maxżir = rm3x - rmin ^ 1,5/d/>T.
W zakresie obliczania belek podsuwnicowych uzupełnieniem ogólnych zasad podanych w zał. 3 są przepisy szczegółowe zamieszczone w p. 5 załącznika 5.
Według, p. 2a zał. 3 wartości naprężeń miarodajnych do sprawdzania zmęczenia oblicza się przyjmując charakterystyczne wartości obciążeń eksploatacyjnych przemnożone przez współczynnik dynamiczny i współczynnik konsekwencji zniszczenia (yn > 1). Wartości współczynnika dynamicznego przyjmuje się wg norm przedmiotowych, zaś współczynnik konsekwencji zniszczenia wg wskazań p. 3.1.3 normy.
Przy sprawdzaniu nośności konstrukcji na zmęczenie nie uwzględnia się wpływów niestateczności ogólnej i miejscowej.