20

X. Ocena moralna homoseksualizmu

i instytucji „małżeństw homoseksualnych

Homoseksualizm jest zaburzeniem pociągu płciowego, polegającym ma skłonności seksualnej do osób tej samej płci (sama skłonność nie podlega ocenie moralnej), oznacza także współżycie seksualne z osobą tej samej płci. W terminologii medycznej określane jest jako zboczenie, odstępstwo od zachowań właściwych. Aktywność homoseksualna jest działaniem moralnie złym, wyraża brak szacunku dla godności osoby ludzkiej, Szereg przeprowadzonych badań wskazuje, że praktyki homoseksualne mają negatywny wpływ na zdrowie człowieka, jak np. zapalenia wątroby A, B, C, choroby przenoszone drogą płciową, AIDS, inv. Homoseksualiści często zażywają narkotyki, są bardziej narażeni na morderstwa i samobójstwa. Wynikiem niehigienicznych praktyk i chorób jest niska średnia długość Życia homoseksualistów. Homoseksualizm ma także wpływ na psychikę człowieka. Bezpośrednio zamierzone szkodzenie sobie i innym na zdrowiu ma negatywną wartość moralną. Homoseksualną obyczajność można uznać za seksualną obsesję. Nawet monogamiczne związki różnią się od heteroseksualnych. Większość badanych przyznała się do uprawiania homoseksualnych praktyk z prawic 100 partnerami rocznie. Usprawiedliwieniem i wytłumaczeniem praktyk homoseksualnych nic może być satysfakcja seksualna z realizacji homoseksualnej skłonności. Nie wszystko, co daje satysfakcję seksualną, czy inną, można uznać za godne wyboru, (także gwałcicie! ma satysfakcję). S. Freud przyznał, odnosząc się do własnego przypadku, że jest możliwe przezwyciężenie skłonności homoseksualnych poprzez samo analizę.

Homoseksualiści mają zdolność do walki o własną wolność wobec swojej skłonności. W związkach homoseksualnych nie może być mowy o miłości, praktyki homoseksualne zamknięte są'na prawdę o obiektywnym sensie ludzkiej płciowości.

Do tej płciowoścl należy możliwość prokreacji, czyli poczęcia osoby ludzkiej. Aktywność homoseksualna jest zafałszowaniem obrazu osoby ludzkiej jako istoty rozumnej, otwartej na obiektywną prawdę i istoty płciowej. Nic powinno mieć miejsca tworzenie instytucji małżeństwa homoseksualnego i dopuszczanie do adopcji przez tc małżeństwa dzieci. W ten sposób zrównuje się związek małżeński ze związkiem patologicznym i gwałci się prawo wszystkich do prawdy. Nadanie sankcji prawnej praktyce homoseksualnej jest moralnie niedopuszczalne. Wyrozumiałość wobec ludzi grzeszących i nie podejmujących próby uwolnienia się od swoich skłonności nie powinna być jednoznaczna ze złagodzeniem wymogów normy moralnej. W KKK akty homoseksualne określa się jako moralnie złe, sprzeczne z prawem natury, wykluczają one bowiem z aktu płciowego dar życia i nie wynikają z komplemcntamości uczuciowej i płciowej

Argument Sokratesa: Kontakty międzyludzkie są dobre, gdy są na poziomie przyjaźni, czyli trzeba pragnąć obiektywnego dobra adresata działania a nie własnego interesu. Homoseksualizm nie respektuje obiektywnej natury człowieka, jego rozumności (bo zakłada, że człowiek jest zdeterminowany przez sferę płciową) i płciowości (nie uszanowuje możliwości prokreacyjnej). Jest więc czynem wbrew naturze. Prawo nie może ingerować w pewne sfery prywatnego życia obywateli, ale nic należy w prawie stanowionym zacierać obiektywnej różnicy między małżeńst wem a związkiem jednoplciowym.

24