246

—    dla energii swobodnej

dF = -SdT + fi₀ HdM + £ //. Jn,.

j

—    dla entalpii swobodnej

dG = -SJ7 - ^MdH + £ y. dn_}

j

Zmiany funkcji termodynamicznych

- c_MJ7 + fi₀ di = c_HdT + /i₀

ff-rf—1

UrJi

JM

M - t[—\ IdH

\ ^dT )h\

ds = — dT-fiJ-—) dM T    °U T)_m

(8.2.12)

(8.2.13)

(8.2.14)

(8.2.15)

(8.2.16) (8.2.17)

W doskonałym paramagnetyku, tj. w takim, w którym energia wewnętrzna zależy tylko od temperatury, ciepło właściwe przy stałym namagnesowaniu wyrażone jest funkcja

c

M

K

T²

(8.2.18)

Do obliczeń należy znaleźć w tablicach wartości stałych materiałowych: C_c, C_cw oraz A_c.

Szczególnym magnetykiem jest nadprzewodnik. Próbki magnetyku po przejściu do stanu nadprzewodzącego całkowicie wypychają pole magnetyczne ze swojego wnętrza. W stanie nadprzewodzącym jest więc nadprzewodnik doskonałym diamagnetykiem. Wnętrze nadprzewodnika jest ekranowane przez bezstratny prąd nadprzewodzący płynący w cienkiej warstwie naskórkowej na powierzchni próbki. Zjawisko to nosi nazwę zjawiska Meissnera.

Zanik oporu elektrycznego i zjawisko Meissnera uważane są za podstawowe własności nadprzewodników.

Zewnętrzne pole magnetyczne obniża gęstość prądu nadprzewodzącego, a powyżej pewnej wartości krytycznej, zjawisko nadprzewodnictwa zanika. W tym przejściu krytycznym następuje przejście od stanu nadprzewodzącego (s) do stanu normalnego (n) nawet wtedy, gdy temperatura jest niższa od temperatury krytycznej 7_C, której wartość jest stałą materiałową. Omówiona

246