201106024048

ODMA OPŁUCNOWA

kanału drenu po jego usunięciu. Dren usuwa się przy jednoczesnym spełnieniu 3 warunków:

a)    radiologicznym stwierdzeniu rozprężonego płuca,

b)    ustaniu przecieku powietrza przez dren,

c)    drenażu płynu surowiczego nie przekraczającego 100 mL na dobę.

W przypadkach wątpliwych stosuje się zaciśnięcie drenu na 48 godzin i ponowne rozklemowanie przed jego usunięciem, co pozwala wychwycić przypadki wczesnego nawrotu odmy.

3.    Leczeniu operacyjnym, stosowanym przy nawrocie choroby, polegającym na zaopatrzeniu miejsc przecieku powietrza poprzez podkłucie, koagulację lub wycięcie zmienionego fragmentu miąższu płucnego oraz następowe całkowite lub częściowe wycięcie opłucnej ściennej (pleurectomia), co w założeniu ma doprowadzić do zarośnięcia jamy opłucnowej poprzez zrost opłucnej trzew-nej z powięzią wewnątrzpiersiową, następujący w czasie do 6 miesięcy. Jest to najskuteczniejsza metoda zapobiegania kolejnym nawrotom, dająca niemal 100% pewność braku nawrotu choroby po stronie operowanej. Należy dodać, że wycięcie opłucnej ściennej i następowe zarośnięcie jamy opłucnej nie upośledza czynności wentylacyjnej płuc, co udowodniono w badaniach własnych. Obecnie niemal wszystkie wycięcia opłucnej ściennej wykonuje się metodą wideotora-koskopową, bez konieczności szerokiego otwarcia klatki piersiowej.

4.    Ewakuacji powietrza z jamy opłucnej za pomocą drenu zaopatrzonego w zastawkę powodującą jednokierunkowy przepływ powietrza z jamy opłucnej na zewnątrz (tzw. zastawka Heimlicha).

5.    Doopłucnowym podawaniu różnych substancji drażniących, które mają doprowadzić do zarośnięcia jamy opłucnej (pleurodesis), począwszy od własnej krwi chorego przez talk, tetracykliny, azotan srebra, endoxan, aż po kleje tkankowe.

6.    Różnych formach koagulacji miejsc przecieku powietrza (za pomocą torako-skopu) z następowrym drenażem.

W przypadkach nagłych (np. mocna nasilona odma prężna, jednoczasowa odma obustronna), kiedy wskazana jest interwencja na miejscu zdarzenia, a objawy osłuchowe i opukowe wskazują na odmę, nie będzie błędem nakłucie opłucnej dostępną grubą igłą iniekcyjną w II międzyżebrzu, w linii środkowo-obojczykowej lub w miejscu podejrzewanej opukowo i osłuchowo odmy po górnej krawędzi żebra (gdzie nie można natknąć się na wiązkę nerwów i naczyń międzyżebrowych). Jeśli diagnoza była trafna, interwencja może przesądzić o uratowaniu chorego, a wraz z sykiem uchodzącego z opłucnej powietrza jego stan się poprawi. Jeżeli okaże się, że diagnoza była nieprawidłowa, nakłucie płuca igłą iniekcyjną nie powinno spowodować znaczącego pogorszenia stanu chorego.

Opóźnienie leczenia odmy może doprowadzić do poważnych powikłań odległych pod postacią ropniaka opłucnej, opancerzenia płuca, zwłóknienia uciśniętego miąższu płucnego, co w konsekwencji upośledza czynność narządu oddychania.

105