33 (95)

33

SCENA ÓSMA.

WOJCIECH — KATARZYNA.

WOJCIECH.

Straśnie mi się widzi przeciwnie oddawać żydom Marynę.

KATARZYNA.

Głupiś, dosyć się już nazarła naszego chleba. Niechże idzie na cudzy.

WOJCIECH.

Oddawać Bartłomiejową krew na zatracenie.

KATARZYNA.

Baj baju! może lepiej, zęby nas z chałupy wygnali. Darmo, co się raz stało, to juz tego nie odrobi. Kiedyś juz raz dostąpił ślacheckiej kondycyi, to nijako do komornictwa wracać. Źle ci to, ze ci kuzden komornik, kuzdy char łak sięga kapelusem do butów; żle ci to, ze się wylegas bez cały dzień, albo w karcmie pijes? Mozebyś wolał, zęby ci okumon baciskiem grzbiet smarował. Straśne cuda usługować żydom? Al-boś to i ty nie ucierał świec staremu harenda-rzowi na sądny dzień, jakeś był chłopem. Dziewuchy nie ubędzie, a ze jest urodna, to się może jesce w mieście wykierować na jaką pannę.

WOJCIECH (ociągając się).

Kiej widzis, ja mam zawdy skrypuły, awo i Marcinek miał się ku niej.

CHŁOPI ARY8T0KRACI 3