18(2) 3

SCENA CZWARTA.

STANISŁAW

KATARZYNA

WOJCIECH.

WOJCIECH.

Jędrzejowa skoknijcieno ku niemu, cemu gorzałki nie przynosi?

(Jędrzejowa odchodzi).

KATARZYNA.

f •

Wyźryjno Marcinku na gościniec od Janka, cy ta nie widno Sceponka, (do Marysi) a ty próżniaku skoknij do Organiściny, pozdrów ją pięknie i powiedz, że pani Kogucińska prosi ją na odwiecerze.

MARYSIA (cicho do Marcina).

Ciekawa jestem, bez co oni nas wyganiają.

MARCIN.

Pewno będą robić obrachunek ze żydem (odchodzi z Marysią).

Bodajże was tez Stanisławie, kiebyście spełna rozumu nie mieli, pleść takie bzdury przy ludziach.

STANISŁAW.

Niekoniecnie i bzdury: juz trzynaście roków jak Bartłomieja asenterowali do wojska. Wyście byli jego komornikiem, a jak go brali, to wam ostawił grunt i chałupę, zęby to wsyćko było na Maryśkę: skoro teraz, to wygadujecie, żeście chałupę kupili; a kto to widział? co? Niechnoby