38 (54)

38

SZCZEPAN.

Co zaś śwandrujes? Dyć Marcinek to byl nieduży chłopak.

MARYSIA (śmiejąc się).

Toć przecie bez te pięć roków musiał urosnąć. Witajze Sceponku, nie poznałeś mię to, dyć ja jestem Marysia.

SZCZEPAN.

Donnerwetter! jakże tez to te śpicbuby powy-rastały!

MARYSIA.

Cekajze! musę skoknąć do karćmy po ojców, toć to dopiero będzie uciecha (odchodzi).

MARCIN.

Jakże się miewas Sceponku, takem cię juz dawno nie widział (chce go uścisnąć).

SZCZEPAN (pompatycznie go odpychając).

Nix draus! lialt! no, wie geje Bruder?

MARCIN.

Jakże to bracisku, to mię ty nie uściśnies?

SZCZEPAN.

O nie, nein, to nie jest recht, ja jestem kapral, a ty nawet nie jesteś gemein.

MARCIN.

Ba i cóz to znacy, któżby tam na takie furdy uważał, kiedy ja cię kocham, Sceponku.