39 (52)

39

SZCZEPAN.

O ja! to znacy dużo, bardzo siła znacy. I ja cię kocham bruderku, ale tak z daleka, ferśtan-den ? Coby sobie moje kamerady pomyśleli, jakby uwidzili, ze ściskam się z chłopem.

MARCIN.

Chociaż chłop, ale twój rodzony brat, przecież i ty Sceponku byłeś chłopem.

SZCZEPAN.

Hale Maul! Śweig! du ferfluchter Bagaże! Nie rezenuj. Ja durch przemasirowałem siła różnych landów, stałem w rozmaitych lograch i feśtun-kach, to mi nie śpiluje nawet patrzeć na ciebie.

MARCIN (smutno).

Sceponku, ty zartujes?

SZCZEPAN.

O nie, nein, nie śpasuję, i nie kunieruj mię Sceponkiem, ale antfeder panie Sztefon, oder panie kapral.

MARCIN.

Ha, no kiejście tak shardzieli, ze brata nie chcecie uściskać, to się wam patrzy aby ojców przywitać. Oni tu bardzo wyglądali za wami. Pójdźcies!

SZCZEPAN.

Ja nie pójdę, niech oni tu przyjdą, bo są młodsi jako ja.