BIBLIA NIP
Położenie nad/pod
Kiedy myślisz, zawsze istnieje pewne miejsce, które możesz wskazać jako kierunek, gdzie znajduje się tworzony przez Ciebie obraz. Jeżeli trzymasz głowę prosto, a Twoim polem widzenia jest ekran, gdzie widać fotogra-fię/film? Czy nad poziomem wzroku, co zmusza Cię do patrzenia w górę? Czy pod nim, co zmusza Cię do patrzenia w dół? Czy jest dokładnie w tym punkcie?
Tak samo jak w przypadku submodalności nad/pod — gdzie na kontinuum od lewej do prawej znajdują się fotografia/film? Zazwyczaj jako pewne całości nie przemieszczają się, lecz działają jak telewizor. Byłoby Ci trudno oglądać fotografię/film, gdyby ktoś ciągle przesuwał obraz to w lewo, to w prawo. A zatem gdzie w Twoim polu widzenia, na ekranie, znajdują się fotografia/film? W jakim stopniu są przesunięte w lewo? Albo w prawo?
W przypadku większości ludzi (o ile nie wszystkich), z którymi pracowałem, ta submodalność okazała się jedną z najsilniejszych. Kiedy jedna konkretna submodalność odgrywa bardzo ważną rolę w kształtowaniu reakcji emocjonalnej, mówimy o submodalności kluczowej.
Oznacza to, że kiedy zmieniasz tę submodalność (tak, możesz to robić) i sterujesz zakresem jej intensywności, powstaje nowa reakcja emocjonalna na obraz, z którym pracujesz.
Natężenie światła określa, jak ciemne/jasne są fotografia/film. Przyciemnione? Jaśniejsze niż „rzeczywistość"? Zbyt ciemne, by dało się zauważyć jakieś istotne szczegóły?
Proces zmiany submodalności natężenia światła można porównać do pewnego zabiegu przy kręceniu filmów; aby przyciągnąć Twoją uwagę do określonego elementu, reżyser zniekształca lub przyciemnia tło, a wyostrza przedmiot zainteresowania... Tak, to nic nowego! To samo przecież dzieje się w reklamach...