antyarytmiczne (2)

zawale serca. Leki te zapobiegają częstoskurczowi komoro wemu. Niekorzystną ich właściwością jest ujemny wpływ inotropowy. Szczególne miejsce wśród beta-blokerów zajmuje sotalol, który ze względu na silne działanie antyfibry-lacyjne może zapobiegać nagłym zgonom spowodowanym migotaniem komór.

Grupa III - należy do niej amiodaron i bretylium. Reprezentatywnym lekiem tej grupy jest amiodaron. Wydłuża on czas trwania potencjału mięśni przedsionka i komór, a nie wpływa na szybkość narastania fazy 0. Amiodaron hamuje automatyzm węzła zatokowego (działa hamująco na receptory alfa- i beta-adrenergiczne).

Wu

i/ttt>ru Vii /

!' U |*\

Grupa IV - są to leki blokujące „wolne” kanały wapniowe - werapa-mil, diltiazem i nifedypina. Różnią się one swym działaniem antyarytmicznym. Werapamil hamuje przewodzenie i wydłuża okres refrakcji węzła przedsionkowo-komoro-wego. Nifedypina natomiast może nawet skracać okres refrakcji i stymulować przewodzenie. Tylko diltiazem zwalnia czynność serca. Werapamil i nifedypina przyspieszają rytm serca.

Podział kliniczny (farmakoterapeutyczny) leków antyarytmicznych

I    - Leki stosowane w celu przerwania napadu częstoskurczu

Ma.' TA

-    częstoskurcz przedsionkowy, trzepotanie i migotanie przedsionków - w przypadku napadu krótkotrwałego stosuje się grupę IA lub IC, amiodaron, w przypadku napadu trwającego długo - elektroterapię;

-    częstoskurcz węzłowy lub przedsionkowo-komorowy - werapamil, diltiazem, u dzieci - często glikozydy naparstnicy, rzadziej leki z grupy IA i IC;

-    częstoskurcz komorowy - zwykle leki z grupy IB, rzadziej IC lub IA.

II    - Leki hamujące przewodzenie przedsionkowo-komorowe (szybki

rytm przedsionkowy)

-    bez dodatkowych szlaków przewodzenia - digoksyna, werapamil, beta-adrenolityki;

-    z dodatkowym szlakiem przewodzenia - leki z grupy IA, IC, amiodaron.

III    - Leki tłumiące pobudzenia przedwczesne

-    przedsionkowe - leki z grupy IA i IC;

-    z węzła AV - glikozydy naparstnicy, p-adrenolityki, leki grupy IV;

-    komorowe - leki z grupy IA, IB, IC lub ewentualnie amiodaron.

IV    - Leki stosowane w szczególnie groźnych postaciach tachykardii

komorowej

-    w wypadku hipokaliemii - jony potasowe, magnezowe;

Leki zmniejszające automatyzm serca z równoczesnym zahamowaniem przewodnictwa	Chinidyna Prokainamid Ajmalina (5-adrenolityki
Leki zmniejszające automatyzm ośrodków heterotropowych	Lidokaina i in.
bez zahamowania przewodnictwa	(Fenytoina)
Leki zmniejszające pobudliwość węzła zatokowego	Glikozydy
i zwiększające automatyzm II- i lll-rzędowych	na sercowe
ośrodków bodźcotwórczych

-    w zawale - bretylium;

-    w częstoskurczu z niebezpieczeństwem przejścia w migotanie komór - (5-blokery.

V - Leki stosowane w określonych typach nicmiarowości

-    niemiarowości „katecholaminowe” - p-blokery, grupa I C;

-    niemiarowości niedokrwienne - p-blokery, amiodaron, antagoniści kanału wapniowego (nifedypina);

-    niemiarowości „naparstnicowe” - fenytoina, grupa I B.

23.3. Podstawowe teki antyarytmiczne

Grupa IA

Chinidyna

Jest to alkaloid znajdujący się w korze drzewa chinowego (izomer chininy). Działa podobnie do chininy - nieco słabiej przeciwgorączkowo i przeciwbólowo, silniej natomiast miolitycznie i silniej na mięsień sercowy. Chinidyna zmniejsza wrażliwość układu bodźcoprzewodzącego i jego przewodnictwo, zmniejsza równocześnie w pewnym stopniu kurcz-liwość mięśnia sercowego.

•    Migotanie przedsionków (niemiarowość całkowita), trzepotanie przedsionków.

•    Przedwczesne skurcze dodatkowe, częstoskurcz nadkomorowy i komo-rowy.

▲ Może wywoływać zaburzenia wzroku i słuchu, bóle i zawroty głowy, alergiczne reakcje skórne, spadki ciśnienia tętniczego krwi, zaburzenia rytmu serca, niedokrwistość hemolityczną i trombocytopenię.

Chinidyny nie wolno stosować u kobiet w ciąży, w bradykardii, nie wyrównanej niewydolności krążenia, blokach przedsionkowo-komorowych, w niewydolności nerek, miastenii, nadczynności tarczycy i trombocytopenii.

Działanie

Zastosowa

nie

Działanie

niepożądane

Przeciw

wskazania

479