skanuj0004(3)

Długotrwałe stosowanie LPD nie powoduje uzależnienia ani euforii, ale leki te nie powinny być odstawiane nagle a ich dawka powinna być zmniejszana stopniowo.

Leczenie elektrowstrząsami

Obustronny przepływ prądu między skrońmi pacjenta obniża próg pobudliwości receptorowej a wzmacnia neuroprzekaźnictwo ośrodkowego układu nerwowego podobnie do działania klasycznych LPD.

Mimo dużego bezpieczeństwa, metoda ta, ze względu na drastyczność interwencji nie jest akceptowana przez pacjentów. Jest leczeniem ostatniej szansy w ostrej manii i w ciężkich postaciach lekoopornej depresji, powstrzymującym pacjenta przed popełnieniem samobójstwa.

Najpoważniejszym działaniem niepożądanym jest obserwowana utrata pamięci.

Oprócz szeroko stosowanego leczenia farmakologicznego w leczeniu depresji bardzo przydatne są różne formy terapii psychologicznej. Najprostszą z nich jest rozmowa pozwalająca zanalizować życie pacjenta i ustalić przyczyny obniżonego nastroju. Bardziej rozwinięta technika psychoterapii — terapia behawioralna typu kognitywnego, uczy pacjenta jak zapanować nad myślami i emocjami, jak radzić sobie z trudnymi sytuacjami w życiu codziennym. Najkorzystniej jest łączyć farmakoterapię z psychoterapią.

Podział leków przeciwdepresyjnych Klasyczne leki przeciwdepresyjne

•    Nieselektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny

•    Inhibitory monoaminooksydazy (MAO )

Leki przeciwdepresyjne nowej generacji

•    Swoiste inhibitory wychwytu serotoniny

•    Selektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny

•    Inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny

•    Antagoniści receptorów serotoninowych i inhibitory wychwytu serotoniny

•    Nietypowe leki przeciwdepresyjne

Leki stabilizujące nastrój

Roślinne leki wspomagające - adaptogeny

Klasyczne leki przeciwdepresyjne

Nieselektywne inhibitory wychwytu noradrenaliny i serotoniny

Klasyczna nazwa tej grupy leków to trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne TLPD, które hamując wychwyt zwrotny noradrenaliny, serotoniny i dopaminy nasilają ich działanie receptorowe; Ponadto blokując receptory presynaptyczne zwiększają uwalnianie neuroprzekaźników aminowych z zakończeń neuronalnych. Większość związków tej grupy wykazuje dodatkowo działanie poprzez aktywne metabolity.

Są skuteczne w leczeniu ciężkich, trudno leczących się postaci depresji, w bulimii (psychiczne obżarstwo) i w moczeniu nocnym. Niezależnie od efektu przeciwdepresyjnego wykazują działanie przeciwbólowe wykorzystywane w bólach neuropatycznych.

Ponadto działają łagodnie uspokajająco i przeciwlękowo; stosowane są pomocniczo w terapii nikotynizmu.

Do licznych działań niepożądanych tej grupy leków należą:

•    objawy ośrodkowe : lęk, urojenia, omamy, stany maniakalne, pobudzenie ruchowe, bóle i zawroty głowy, osłabienie, senność i zaburzenia pamięci, obniżenie progu drgawkowego, niekiedy drżenie i drętwienie rąk, ataksja (niezborność ruchów),

•    obwodowe objawy cholinolityczne : suchość jamy ustnej, zaburzenia widzenia, zaparcia, zaburzenia oddawania moczu, problemy z potencją

•    objawy chinidynopodobne : zaburzenia rytmu serca z częstoskurczem.

4