A5

55

Komunikacja procesora z innymi elementami architektury komputera

MCA jest ukierunkowana wyraźnie na potrzeby systemów wielozadaniowych typu OS/2 i 32-bitowych procesorów 80386 i 80486. Mimo ogromnych różnic architektonicznych, programy pracujące na urządzeniach PS/2 pod nadzorem systemu DOS nie spiawiajążadnych trudności, jeżeli tylko nie sięgają bezpośrednio do rejestrów.

Dla użytkownika poruszającego się na poziomic systemu operacyjnego i aplikacji jednoznaczne stwierdzenie rodzaju architektury płyty głównej nie jest wcale rzeczą łatwą (pomijamy tu oczywiście ewidentne różnice wynikające ze wzrostu mocy obliczeniowej systemu).

Przepustowość magistrali zewnętrznej MCA sięga 20 MB/s Bardzo szybka, bowiem pracująca w takt zegara procesora, jest magistrala lokalna łącząca procesor bezpośrednio z pamięcią. Magistrala systemowa ma co prawda szerokość 32 bitów (zarówno w części adresowej, jak i danych), ale taktowana jest zegarem 10 MHz i, co gorsza, na każdą transmisję przypadają dwa cykle zegarowe (dla porównania: ISA -4 cykle, EISA — 1 cykl).

Gruntownie zmodyfikowany został system DMA Po pierwsze, w transmisjach DMA używany jest zawsze pełny, 32-biiowy adres pokrywający całą przestrzeń adresową systemu. Zrezygnowano z emulowania 8- i 16-bitowego trybu układu 8237A. Po drugie, co jest absolutnym novum, wszystkie osiem kanałów DMA może być jednocześnie aktywne. Nie trzeba chyba dodawać, jakie znaczenie ma to dla systemów wielozadaniowych.

System przerwań sprzętowych, dzięki realizacji idei wyzwalania poziomem (a nie zboczem, jak to ma miejsce w architekturze ISA) i przydziału jednego kanału wiciu urządzeniom, zapewnia obsługę 255 urządzeń.

Centralny procesor na płycie głównej (ang. hosr CPU) może być wspomagany przez 16 dodatkowych mikroprocesorów' umieszczonych na kartach rozszerzających. Dla potrzeb wzajemnej komunikacji między procesorami, uwzględnienia ich priorytetów', przydziału odcinków czasowych dla dysponowania magistralami itd. dedykowano specjalną 4-bitową szynę sterującą.

Karty rozszerzające systemu MCA nie są już anonimowe. Każda z nich ma swój niepowtarzalny numer identyfikacyjny produktom innych wytwórców nadawane są numery uzgadniane centralnie z. IBM. System ten umożliwia jednoznaczną identyfikację rodzaju karty. Jej konfiguracja odbywa się wyłącznie w drodze dialogu / programem instalacyjnym Na karcie biak jest jakichkolwiek zwór i przełączników. Informacja o konfiguracji karły przechowywana jest w systemowej pamięci CMOS.

Również pojedyncze gniazda magistrali zewnętrznej zaczęły być identyfikowalne w ramach systemu. Dało to możliwość programowego, a więc bez otwierania obudowy komputera, odłączania karty tkwiącej fizycznie w' złączu, co pozwała na znaczne uelastycznienie konfiguracji sprzętowej. W systemie mogą być na stałe zamontowane wykluczające się wzajemnie karty. W stosownym momencie można aktywować jedną z nich bez potrzeby sięgania po śrubokręt.