CCF20120310006

Obraz kliniczny.

Wykwitem pierwotnym jest żywoczerwony naciek zapalny w formie guza lub guzka w otoczeniu mieszka włosowego. Początkowo guzek jest drobny, sinoczerwony i żywo bolesny. Po upływie 4-6 dni na szczycie guzka pojawia się krosta przebita włosem, pod którą wytwarza się martwica i postępujący rozpad tkanek. Tkanka martwicza daje się usunąć przez wyciśnięcie lub oddziela się samoistnie w postaci tzw. czopa martwiczego. Powstały kraterowaty ubytek goi się z pozostawieniem blizny. Rozwojowi zmiany chorobowej towarzyszy duża bolesność. Czyraki mogą występować w różnych okolicach ciała, szczególnie w miejscach podatnych na macerację i pocieranie ( kark, pośladki, plecy i twarz ). Jeżeli proces przewleka się i powstają nowe zmiany w różnych partiach skóry i zmiany są w rozmaitym okresie rozwoju - to stan taki nazywamy Czyracznośria ( Furunculosis 1. W wyniku skupiania się i zlewania pojedynczych czyraków, szczególnie u osób z obniżoną odpornością, dochodzi do powstania czyraka gromadnego ( Carbunculus). Wytwarza się wówczas zlewny, głęboko nacieczony guz z licznymi czopami martwiczymi. Zmiana jest zwykle bardzo bolesna i umiejscawia się głównie na karku i górnej części pleców. Przebieg w przypadku czyraka pojedynczego jest szybki, w ciągu kilkunastu dni następuje gojenie. W przypadku czyraków mnogich pojawiających się stopniowo sprawa przebiega przewlekle. Częstymi powikłaniami jest powiększenie węzłów chłonnych, rzadziej dochodzi do powstania ropowicy lub czyraka gromadnego.