Izomerami j^nform ^yinymi nazywamy takie stereoizomery których przemiana jednego w drugi zachodni przez obrót wokół wiązania (lub kilku wiązań) pojedynczego (pojedynczych).
Izomerami konfigui ..«~yinvmi nazywamy takie stereoizomery, których przemiana jednego w drugi wymaga rozerwania co najmniej jednego wiązani/to (sigma) lub n.
Izomerami eeometrycznymi nazywamy takie izomery konfiguracyjne, których przemiana jednego w drugi wymaga najczęściej rozerwania wiązania 7t.. Izomery te różnią się rozmieszczeniem atomów (lub grup atomów) względem płaszczyzny odniesienia (płaszczyzny wiązania n).
Izomerami chiralnymi nazywamy takie izomery konfiguracyjne, z których jeden jest odbiciem lustrzanym drugiego. Mają one identyczne własności fizyczne (temp. topnienia i wrzenia) i chemiczne (reaktywność), natomiast różnią się kierunkiem skręcalności płaszczyzny światła spolaryzowanego.
Diastereoizomerami nazywamy takie izomery chiralne, które różnią się jedynie konfiguracją na jednym z wielu węgli asymetrycznych, znajdujących się w związku (przykład: mannoza i glukoza). Różnią się one własnościami fizycznymi i chemicznymi.
CHO
CHO
(A)
H-
H-
-OH
HO-
-OH
HO-
-H
-H (B)
H2OH
CHłOH
D-erytroza
L-erytroza
CHO
CHO
(C)
HO-
H-
-H
H-
-OH
HO-
-OH
-H <D>
H,OH
D-treoza
ch2oh
L-treoza
Pary enancjomerów: A i B oraz C i D.
Pary diastereoizomerów: A i D, B i C, A i C oraz B i D.