PRZEDMIOT: OBRÓBKA PLASTYCZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Ćwiczenie nr 3
Celem ćwiczenia jest:
- poznanie przebiegu procesu oraz sposobów cięcia,
- określenie wpływu szczeliny na parametry technologiczne procesu i na dokładność wymiarową elementów ciętych.
Cięcie to proces tłoczenia naruszający spójność materiału. W celu utraty spójności materiału trzeba doprowadzić do koncentracji naprężeń w miejscu rozdzielenia. Ze względu na sposób koncentracji, proces cięcia dzielimy na dwie podstawowe grupy:
• za pomocą dwu elementów tnących,
• za pomocą jednej krawędzi tnącej.
Najczęściej stosowane jest rozdzielenie materiału za pomocą dwu elementów tnących.
Cięcie blach można realizować na nożycach i na wykrojnikach. Cięcie blach za pomocą wykrojników nosi nazwę wykrawania.
Operację rozdzielenia materiału za pomocą nożyc stosuje się w procesie produkcji blach i taśmy oraz przy kształtowaniu wyrobów w produkcji jednostkowej, względnie małoseryjnej. Do cięcia blach powszechnie są stosowane nożyce dźwigniowe lub gilotynowe o nożach prostych lub skośnych. Nożyce o nożach skośnych nie wymagają do cięcia materiału dużej siły w przeciwieństwie do nożyc o nożach prostych. Jak wiadomo, im większy jest kąt rozwarcia nożyc, tym mniejszej siły trzeba użyć, aby ściąć materiał. Jednakże zbyt duże kąty powodują wymykanie się materiału spod nożyc podczas cięcia. Aby temu zapobiec, kąt rozwarcia nożyc musi być mniejszy od kąta tarcia.
Analiza przebiegu procesu cięcia oparta zostanie na cięciu za pomocą dwu elementów tnących. W takim typie operacji technologicznej może wystąpić kilka faz (rys.l).
a) odkształceń sprężystych,
b) odkształceń sprężysto-plastycznych,
c) plastycznego płynięcia,
d) pękania.
Rys. 1. Kolejne fazy procesu wycinania