DSC01212 (2)

Rozdzielanie mieszanin ciał stałych z cieczami.

Rozdzielanie ciał stałych i cieczy, tworzących mieszaniny niejednorodne przeprowadza mą trzema sposobami:

-    przez osiadanie, czyli sedymentację

-    odwirowanie

-    filtrowanie, czyli sączenie

Adl.

W pierwszym przypadku mieszanina rozdziela się sama pod wpływem siły ciężkości, fan drobniejsze są ziarenka, tym wolniej zachodzi rozdzielanie. Płyn z nad osadu w skali laboratoryjnej zlewa się ostrożnie i czynność ta nosi nazwę dekantacji. W przemyśle sedymentacje przeprowadza się w zbiornikach zwanych odstojnikami lub osadnikami. Osad zwany szlamem lub błotem zbiera się nn dnie a górą odpływa klarowna ciecz.

Ad2.

W drugim przypadku wykorzystać się przy rozdzielaniu działanie siły odśrodkowej. Rozdzielanie na tej zasadzie odbywa się na nparatnch zwanych wirówkami lub centryfugami. W wirówkach laboratoryjnych mieszaninę umieszcza się w probówkach grubościennych i po odwirowaniu i zebraniu na dnie probówki substancji stałych ciecz dekantuje się ostrożnie. W wirówkach przemysłowych mieszaninę wprowadza się do bębenka, który obraca się bardzo szybko, działanie siły odśrodkowej powoduje odrzucanie cząstek ciała o większym ciężarze właściwym ku obwodowi i zbieranie się ich na ściankach bębna a ciecz jest odprowadzana. Ad3.

Filtrowanie, czyli sączenie polega na przepuszczaniu mieszaniny przez warstwy różnego rodzaju materiału zwanego sączkami lub filtrami. Do materiałów filtracyjnych zaliczamy materiały porowate, których pory - otworki przepuszczają ciecz a zatrzymują ciała stałe. W laboratoriach najpospolitszym materiałem da sączenia jest bibuła filtracyjna. Krążek z niej wycięty nosi nazwę sączka

Do dokładnych prac laboratoryjnych stosąje się bibułę na sączki lub gotowe sączki, które po spalaniu nie pozostawiają prawie wcale popiołu.

Sączki z bibuły robi się następująco wycina się odpowiedniej wielkości kwadrat z bibuły filtracyjnej, składa we czworo i wstawia do lejka, aby dopasować do niego wielkości sączka powinien on być tak duży, aby jego krawęd.ie znajdowały się poniżej krawędzi lejka (około 1 cmk po zmierzeniu nadmiar bibuły odcina się nożycami, otwiera się jedną ćwiartkę złożonego sączka i ponowmc wstawia Jo lejka W przypadku sączenia dużych ilości ciecz używa się sączków taktowanych PntygOfeowtgft się je w następujący sposób. Zwykły sączek złożony w ćwierć kole zginamy raz w iedną stronę raz w drugąstronę aby powstał centrycznie sfałdowany wycinek Sąoffk ro.*ww.imv całkowicie i wkładamy htmo do lejka. Nie należy zaprasowywac czubka sączka, gen- może się łatwo przedrzeć. Przy użyciu dużych sączków karbowanych należy aabezfwoctyć czubek nało.Vmetn małego, gładkiego sączka między duży sączek a lejek Sączków z ty bob filtracyjnej nie moźru używać do sączenia stężonych kwasów ani roztworów substancji twpusicav\xch w tych kwasach. Nie można też sączyć przez bibułę ługów i cieczy silnie ućknkuąkwch nfv naśmangasiiami potasu, gdyż substancje te mszczą bibułę i same zankezysacnaąą saę ki skłaJmkarm W tych przypadkach używa się jako msteriahi filtrującego azbestu, waty szklaną} lub wąkpiei kłfcow i płytami ze spiekanego szkła. Lejki te zwane lejkami Schota wykonane są i chemie ma* olpracgo szkła. Płytka porowa jest ze spiekanego proszku szklanego. \i scwbkc łętfca wystawione są cyfry i taen G. Zagaś np 303