DSC01610

ROt

dział VII. Oznaczanie aktywności enzymów

kwiczenie 17._

Oznaczanie aktywności peroksydazy z korzenia chrzanu¹'

(■    Cel kwiczenia

Ćwiczenie poświęcone jest zapoznaniu się z metodą oznaczania aktywności peroksydazy jako jednego z enzymów z klasy oksydoreduktaz.

Wprowadzenie

Peroksydazy. Peroksydazy obok katalazy spełniają w organizmach żywych funkcję ochronną, gdyż katalizują rozkład toksycznego nadtlenku wodoru (H2O2). Związek ten powstaje w komórce w wyniku działania oksydaz flawinowych współdziałających bezpośrednio z tlenem cząsteczkowym.

I Termin peroksydaza obejmuje grupę enzymów z klasy oksydoreduktaz wysoce specyficznych w stosunku do donora wodoru, takich jak: peroksydaza NADH, peroksydaza NADPH, peroksydazy cytochromu C, kwasów tłuszczowych czy glutationu, jak również niespecyficzne peroksydazy otrzymywane z różnych źródeł (oksydoreduktazy, donor. H₂0₂). Peroksydazę z korzenia chrzanu można zaliczyć do tej ostatniej grupy. Enzymy te katalizują utlenianie za pomocą H₂0₂ licznych związków organicznych, np. fenoli, amin aromatycznych, hydrochinonu (szczególnie pochodnych benzydyny).

' Prawie wszystkie peroksydazy niespecyficzne są hemoproteinami. Dzięki występowaniu ugrupowania hemowego połączonego ze specyficznym białkiem wykazują one charakterystyczne widmo absorpcyjne. Utworzenie przejściowego kompleksu enzymu z H₂0₂, które można obserwować dzięki zmianom w widmie absorpcyjnym peroksydazy, powoduje aktywację nadtlenku wodoru, w wyniku czego działa on jako akceptor wodoru. Nadtlenek wodoru może być zastąpiony przez nadtlenkowe formy niektórych związków organicznych. Reakcja katalizowana przez peroksydazy przebiega w dwóch etapach, w każdym z nich przeniesieniu ulega 1 elektron. W najprostszym przypadku ta sama cząsteczka substratu spełnia rolę donora i: wodoru w każdym z etapów i sumaryczne równanie przedstawia się następująco:

DH₂ + H₂O_z —»D + 2H₂0

^Opracowanie i opis — dr inż. Andrzej Paszkowski.