DSC03737

W okresie stałej szybkości suszenia (tj. w l okresie) wilgoć usuwana jest z całej objętości materiału. Tutaj kinetyka suszenia limitowana jest dyfuzją pary przez warstewkę adsorpcyjną po stronie powietrza.

Wyznaczony doświadczalnie całkowity czas suszenia x można rozbić na czas trwania l okresu, r_t> oraz II okresu, r₂. Zarówno pierwszy jak i drugi z ww czasów można skorelować za pomocą współczynnika suszenia c z odpowiednimi wilgotno-ściami materiału suszonego, mianowicie:

x

(2.526)

oraz

(2.527)

gdzie c oznacza współczynnik suszenia, wyrażający ilość odparowanej w ciągu 1 s wody, przypadającej na 1 kg substancji absolutnie suchej [kgs^-1-kg~ ^l]. Do obliczenia współczynnika c służą oddzielne wzory.

Obliczony z równań (2.526) oraz (2.527) tzw. teoretyczny czas suszenia wymaga pomnożenia przez współczynnik korekcyjny rzędu 1,5-2,0, aby wartość tego czasu była zbliżona do czasu wyznaczonego doświadczalnie.

2.4.15.9. Zasady klasyfikacji i konstrukcji urządzeń suszarniczych

Klasyfikację urządzeń suszarniczych można przeprowadzić, wykorzystując kryteria ciśnienia oraz sposobu prowadzenia operacji. Suszarki dzieli się więc z jednej strony na atmosferyczne i próżniowe, z drugiej zaś na działające w sposób okresowy i ciągły.

Suszarki o działaniu okresowym są ekonomiczne, gdy w procesie produkcyjnym stosunkowo małe ilości materiału podlegają suszeniu. Ich zaletą jest prostota konstrukcji i możliwość adaptacji do różnych warunków suszeniu. Wadę stanowi