DSCN7692

_rlrK..... w»lu ł*«»vo«hve zanifciuę* te szybkich kanałów sodowych.

.    oę dwa iwr IV|‘V kanałów; wolno piwwodząi r kanały

«riww<wK swatały wapniowe. co daje potzątek (iwie Ł idyll plateau i i^,. .yiutościowcKO. Widno przewodzące kanały «kIowc powodują ivwi«» »#d>w jonów sodu do komofki (który jest jednak mniejszy «hI uwbwu przez szybkie kanały sodowej, Podobnie otwarcie kanałów v.,.-‘®k's>wb iwąwczyna jtóji^yjtutóW wapnia (16 wnętrza komórki, w .rst josH-m dwiKkKłatnim. ii, ma dwa ładunki diMłainie zamiast Jednego.

ojpjyw wapnia wraz / powolnym napływem jonów sodowych umożliwia unzv«MMe komórki w stanie depolaryzacji.

w iyni momencie docieramy do sedna całego pniicsu, ponieważ wapń jest potrzebny do skurczu komórki. Jony wapnia aktywują kompleks tńałkowy noptuuny i tiupunńozyny. dzięki czemu następuje zbliżenie i wzajenut) mdi cząsteczek aktyny i miozyny , a to powoduje skurcz komórki {Rycina 2-6). Bez wapnia ta interakcja aktyny i miozyny jest niemożliwa, im większe jest stężenie wapnia, tym szybsza aktywacja kompleksu troponiny i troponuozYiw uraz dłuższy czas trwania skurczu.

W następnej fazie {faza ł) otwarcie kanałów potasowych powoduje ucieczkę-jonów potasu z komórki. Dochodzi wówczas do szybkiej rrpuiaryzacji, ponieważ wypływ jonów dodatnich powoduje, że ładunek wnętrza komórki staje się względnie ujemny (komórka ulega ponownej polaryzacji).

Gdy komórka osiągnie potencjał spoczynkowy, cały proces rozpoczyna się od początku. Pompa sodowo-potasowa zaczyna usuwać jony sodowe na zewnątrz komórki i wprowadzać jony potasu do jej wnętrza. Jednocześnie stały przepływ jonów zgodnie z gradientem ich stężenia powoduje powolny wzrost ładunku do wartości potencjału progowego i ponowne pobudzenie komórki. Zasadnicze znaczenie dla zrozumienia fazy 4 ma uświadomienie sobie tego. że różne miocyty osiągają potencjał progowy w różnym czasie. Które komórki ulegają depolaryzacji jako pierwsze? Te. które pełnią rolę rozrusznika, czyli komórki węzła zatokowego. W dalszej kolejności dochodzi do pobudzenia przedsionków, łącza przedsionkowo-komorowego. pęczka

ROZDZIAŁ Et • ELEKTROFIZJOLOGIA

Zanim pójdziemy dalej

-J Na koniec wyobraźmy sobie miliony potencjałów czynnościowych

Podstawy elektrokardiografii mogą wydawać się mato interesujące Są jednak niezbędne do zrozumienia i prawidłowej interpretacji EKG. Zapamiętaj, że sama umiejętność odczytywania EKG to za mato. musisz rozumieć, co spowodowało określone zmiany i z jaką patologią należy je wiązać. Uzyskasz w ten sposób rozpoznanie, które z kolei pomoże Ci w wyborze optymalnego leczenia -a od lego zależy niekiedy życie pacjenta.

j.itu> pierwsze i wyznaczają ryun serca. W razie potrzeby podoimy mechanizm uruchamia czynność rozrusznika kolejnych iKrmlków niższego rzędu.

powstających w sercu. Każda komórka ulega polaryzacji i depolaryzacji około 70 do 100 razy na minutę, a ponieważ w mięśniu sercowym jest wiele milionów kardiomiocytów. odpowiada to milionom, jeśli nie mkaidom potencjałów czynnościowych powstających w każdej minucie. Wszystkie one są skoordynowane ze sobą dzięki czynności układu bodźcoprzewodzącego, który omówiliśmy w Rozdziale 1. Suma tych wszystkich potencjałów czynnościowych daje jeden duży prąd elektryczny charakteryzujący się wektorem, którego kierunek nazywamy osią elektryczną serca. W następnych rozdziałach zobaczymy, w jaki sposób elektrody elektrokąrdiogramu rejestrują te potencjały elektryczne i przekształcają je w krzywą, którą widzimy w zapisie EKG. Nauczymy się rozpoznawać typowe zalamki i zespoły prawidłowego zapisu EKG oraz eh zmiany w warunkach patologicznych.