DSC953

celem było wpajanie wartości konfucjariskich. Te szybkie zm j praktyki państwa singapurskiego świadczą o jego uw_raż|_1Wlc ^anV Po),, równowag, pomiędzy odrębnymi wspólnotom, etntcznym, , V Podejmowane przez władzę próby doprowadzenia do zgody _w religijnie i etnicznie kraju stanowią bardzo wyraźmy przyk|_{ad c}.^Z,e|onyp, stycznego dla wielu późnonowoczesnych państw sposobu radzenia^S zróżnicowaniem poprzez wpajanie wartości pluralizmu jako ideol/⁰^ ** monijnego współżycia. W efekcie najnowszą historię religij w _Sj_n ^g" ^har-mozna właściwie zrozumieć jedynie w kontekście politycznych mo^'^ które pojawiły się i zniknęły raptownie na przestrzeni jedne, dekady'*’⁰^''

„PLURALIZM” RELIGIJNY, STRATEGIE POLITYCZN*

I WIĘZIENIE    ^{J E}

Przypadki Mozambiku i Singapuru mogą wydawać się odosobni_0ne w istocie jednak stanowią one część o wiele szerszego problemu związ_anc ^ z ..zarządzaniem zróżnicowaniem religijnym w społeczeństwach, w rych poziom owego zróżnicowania zagroził istniejącej strukturze prawn • i politycznej\ Trendy globalizacyjne skomplikowały ten problem, zwjęfc szając prędkość i zasięg komunikacji i mobilności społecznej oraz przenoszą praktyki społeczne z ich pierwotnego środowiska w inne („zdystansowanie czasoprzestrzenne” i „wykorzenienie” w terminologii Giddensa [1990]) Ustawodawcy, przywódcy wspólnot wyznaniowych i przedstawiciele społeczeństw obywatelskich wielu wysoko uprzemysłowionych krajów poszu-kują odpowiednich strategii działania, mogących stanowić odpowiedź na wyzwania zróżnicowania religijnego i globalizacji. Rdzeń politycznych strategu zarządzania zróżnicowaniem religijnym stanowią dziś rozmaite pojęcia pluralizmu , pokrewnego mu terminu „wielokulturowość”. Mnie interesują szczególnie problemy i sprzeczności, które wyniknęły z podejmowanych ^ewazme w dobrej wierze, prób wbudowania pluralizmu w trateg.e po

TlTTT    ^B,>““ ^S“»'    «■ rrob.cn, cZ

SS™",”^{r M0ST} *— " “*—<    , ₀ 1W9

_i|iliann (1996, 1999) i Vertovcc (1994), głównie w powiązaniu ^B^_nicznojSci. Stosunkowo niewielu socjologów zajmowało się pro-t ^k'^vt*^SU ^.atcgii politycznych dotyczących pluralizmu i zróżnicowania re-t>^|*^fT*ⁿł¹ ^ _Do chlubnych wyjątków w tym względzie należą Riis (1999), ^,i^gi^^ntgon (1999). Furseth (2(KX)), Smith (2000) i Kiihle (2002). Skoncen-raz na kwestii trafności użycia terminu „pluralizm” w odniesieniu *ałarf mających na celu zapewnienie opieki religijnej i duszpasterskiej ^iom w Anglii i Walii⁶.

^NV _Każdy. kto obserwowałby któreś ze stu czterdziestu więzień w Anglii Walii* dostrzegłby tam bez trudu obszary zarezerwowane dla działalności religijnej- Zobaczyłby też przynajmniej jednego kapelana Kościoła anglikańskiego* który odpowiada za zarządzanie terenami i obiektami religijnymi często spotyka się z personelem więziennym, aby porozmawiać na temat konkretnych więźniów lub zorganizować święto religijne. Zobaczyłby kapelanów protestanckich i rzymskokatolickich, wykonujących swoje obowiązki w pełnym, lub częściej, w skróconym wymiarze godzin. Gdyby był to piątek, ^w więzieniu przebywałby też pewnie przez dwie godziny duchowny muzułmański odprawiający z muzułmańskimi więźniami modły lub towarzyszący im w święcie religijnym. W większości więzień znacznie trudniej byłoby zobaczyć duchownego odwiedzającego wyznawców buddyzmu, hinduizmu, sikhizmu lub przedstawicieli mniejszości chrześcijańskich i pogan. Niewielu z nich uczestniczyłoby w spotkaniach komisji kapelanów, niektórzy musieliby otrzymać z rąk kapelana Kościoła anglikańskiego specjalne upoważnienia do wstępu do więzienia, a tylko około jedna trzecia z nich mogłaby sama korzystać z kluczy do pomieszczeń więziennych. Prawdopodobnie jednak największą niespodzianką óyłby^ dok któregoś z dziesięciu kapelanów muzułmańskich, mianowanych ^vv - ^ “ i 2003 roku, pracujących w więzieniu w pełnym wymiarze    ^

mianowanie świadczy o najbardziej znaczącej zmianie w stosun ^ między kapelanami chrześcijańskimi a przedstawicielami tego, e^c ziennictwie określa się zazwyczaj jako „inne wyznania .

amerykańskich

Więcej na temat politycznej ekonomii religii w brytyjskich i zieniach /.ob. Beckford i Gilliat 1998; Beckford 1999a. 2001

Ul