egz filozofia (14)

czyli takich, których wyjaśnienie odwoływać się musi do .jest i „_n5e ^ a wtoc takich, które powstają, rozwijają się i giną. Parmen.dejski opisd^ gi mniemania opiera się na koncepcji dwó^Worm (ogień i noc jako prz^j. wieństwa) i na ich podstawie budowana jest teoria postrzegania, kosmolo-gia i kosmogonia. a nawet koncepcja embriologiczna i embriogenetyc**. Ogromną doniosłość rozważań Parmenidesa można docenić dopiero wte-dy. gdy przeanalizuje się filozofię późniejszą, będącą ciągłą dyskusją ze sta-nowiskiem eleaty.

Do grona przedstawicieli szkoły eleackicj zalicza się Zenona z Klei i lis&osa z Samoff. Mówiąc o stosunku tego pierwszego do filozofii Parmcni-desa, najczęściej przywołuje się ustęp z Platońskiego dialogu Parmettides, w którym Zenon twierdzi, że jego tezy są tarczą, czy też wsparciem dla poglądów samego Parmenidesa. W opinii Arystotelesa Zenon jest twórcy dialekty kr,'sztuki dyskutowania clenktycznego. która polega na odrzuceniu jakiejś leży w wyniku wykapania ic knnsrkwrnr je-którc z niej wynikają, są wzajemnie sprzeczne. Tradycja starożytna, przede wszystkim Arystoteles, dzielą argumenty Zenona na te. kłów-pod wrażają rucłwitc. które skierowane są przeciw wieloŚcirOo tych pierwszych należą paradoksy nazwane: Dychotomia, Achilles, Strzała, Stadion. Argument Dychotomia (podobną argumentację znaleźć można w Achillesie) wykazuje, że ruch jest aporetyczny. ponieważ, aby ciało dotarło do jakiegoś celu, musiałoby najpierw osiągnąć połowę drogi, którą ma przebyć; aby to jednak uczynić, musiałoby przebyć połowę tej połowy, i tak dalej, w nieskończoność. Paradoks, zwany Strzałą, głosi, że | choć wydaje się, że strzała leci. to w rzeczywistości się nie porusza; w każdym bowiem momencie (w każdym teraz) domniemanego lotu strzała zajmuje to samo miejsce, a więc znajduje się w spoczynku, a będąc w każdym momen-cie w spoczynku, jest w spoczynku w ogóle. Stadion z kolei opiera się na argumencie względności prędkości.

Argumentując przeciwko widośebZenon zakładał, że: 1) jeśli jest wiele rzeczy, to ich ilość jest zarazem ograniczona i nieograniczona. 2) jeśli icst wiele rzeczy, to każda z nich jest zarazem mała i duża. 3) jeśli jest wiele r / , czy. to sa zarazem podobne i niepodobne. Simplikios dodatkowo podaje ic Zenon miał twierdzić, iż gdy zna się jedno, to zna się i wielość, a więc cho dziło mu o ustalenie jednostki owej wielkości i efektu wszelkiego podziału: I) ze względu na ilość kroków podziału mamy podział nieskończony i p_Q.