image 017

Charakterystyka, promieniowania 17

Rys. 1.5. Przykładowa charakterystyka kierunkowa promieniowania anteny i jej podstawowe elementy

na skutek błędów wykonania, można oczekiwać braku zgodności osi symetrii oraz kierunku wiązki głównej. Jeśli szerokość wiązki głównej jest mała, to nawet niewielkie odchylenie kątowe (nazywane w literaturze anglosaskiej squint) może zaburzyć pracę systemu.

Zdolność koncentrowania pola e-m definiuje parametr zwany szerokością wiązki głównej. Na rysunku 1.5 przedstawiono definicje szerokości wiązki na poziomie 3 dB. Należy podkreślić, że zależnie od zastosowań wprowadza się definicje szerokości wiązki na innych poziomach (np. 10 dB) lub też definiuje się ten parametr jako odległość pomiędzy dwoma minimami ograniczającymi wiązkę główną.

Innym parametrem używanym do oceny zdolności koncentrowania mocy pola e-m jest sprawność wiązki głównej:

T] wiązki —

moc przesyłana w sektorze kątowym wiązki głównej całkowita moc przesyłana przez antenę

(1.7)

Parametr ten jest zwykle stosowany dla anten „silnie” kierunkowych. W takim przypadku jako sektor kątowy dobiera się obszar kątowy pomiędzy dwoma pierwszymi minimami wokół kierunku maksymalnego promieniowania. Ze sprawności wiązki głównej wnioskujemy jaka część całkowitej mocy promieniowanej przez antenę jest przesyłana poprzez wiązkę główną. W wielu zastosowaniach (np. technika radarowa) sprawność ta powinna być większa niż 90%.

Listki boczne to te części charakterystyki kierunkowej anten, ograniczone wyraźnymi minimami, które nie są wiązką główną. Listek boczny jest cha-