Image340

Można zbudować multiplikator całkowicie równoległy (rys. 4.390), tzn. taki, który wszystkie cyfry wyniku oblicza jednocześnie. Zasadę działania takiego układu najlepiej wyjaśni przykład ilustrujący mnożenie dwóch 4-bitowych liczb dwójkowych:

A — #3 ^ #1 #0 i ⁼    ^2 ^1 bo

#3    #2

63    &2    bi    bo

G$bo    d%bo    ct\bo    dobo

ct$bi    d%b^    ct\b±    dobi

d^b^    d^b^    ^1^2    dob2

d$b$ #2b$    d\b$    dob$

Pi Pe Ps P* Pz P2 Pi Po

Z powyższego przykładu wynika, że jeśli liczba A ma m bitów, a liczba B ma n bitów, to do realizacji układu jest potrzebnych mn bramek I (AND) oraz (m — \)n sumatorów pełnych. Tego typu rozwiązania zapewniają największą szybkość działania.

Typowym scalonym multiplikatorem kombinacyjnym jest układ MPY-16AJ firmy TRW, mnożący dwie liczby szesnastobitowe w czasie 160 ns. Inny układ scalony Am 25S05 firmy Advanced Micro Devices umożliwia mnożenie 4X2 bitów w systemie uzupełnień do dwóch. Czas wykonywania mnożenia dwu 12-bitowych liczb z wykorzystaniem tych układów wynosi 115 ns. Multiplikator MM 67558 firmy Monolithic Memories umożliwia mnożenie dwu liczb 8-bitowych w czasie 100 ns.

Szybkie multiplikatory scalone umożliwiają budowę filtrów cyfrowych, realizację obliczeń szybkiej transformacji Fouriera itp. Połączenie szybkiego multi-plikatora z mikroprocesorem uniwersalnym MOS-LSI umożliwia budowę prostych i szybkich systemów kontrolno-sterujących.

4.5.5. Układy generowania i kontroli parzystości

Układy generowania i kontroli parzystości stosuje się przy transmisji i obróbce danych cyfrowych do wykrywania pojedynczych lub, w ogólnym przypadku, nieparzystej liczby błędów w kontrolowanym słowie. Parzyste liczby błędów nie są wykrywane. Układy generowania bitu parzystości stosuje się po stronie nadawczej, a po stronie odbiorczej układy kontroli parzystości.

Generowanie bitu parzystości polega na wytworzeniu jednego bitu i dodaniu go do słowa kodowego, będącego nośnikiem informacji. Bit ten zwany jest bitem parzystości. Jeśli dane słowo kodowe zawiera nieparzystą (parzystą) liczbę jedynek, bo bit parzystości przyjmuje wartość 1 (0). Tak więc słowo kodowe łącznie z bitem parzystości zawiera zawsze parzystą liczbę jedynek.

Zamiast generowania bitu parzystości można generować bit nieparzystości. Wówczas bit dodatkowy przyjmuje wartość 1 (0), jeśli dane słowo zawiera parzystą (nieparzystą) liczbę jedynek.