31034 Untitled Scanned 75

- 152 -

1

w tablicy na rys.5.2b, na podstawie której można zbudować żądany układ - rya.5.2c.

Podobnie można projektować układy o jeszcze większej liczbie argumentów. Związane jest to jednak z rozbudową układów przygotowujących sygnały informacyjne multipleksera.

5.2. REALIZACJA UKŁADÓW KOMBINACYJNYCH Z DEMULTIPLEKSERÓW I DEKODERÓW

Delnultiplekser przy x=1 i S=1 generuje na wyjściach wszystkie składniki jedności funkcji, której argumentami są sygnały adresowe. Podobnie dekoder przy S=1 generuje na wyjściach wszystkie składniki jedności funkcji, której argumentami są sygnały wejściowe. Realizacja funkcji za pomocą demultiplekce-

a b e d

Rys.5.3- Realizacja funkcji y(a,b,c,d)= £ 0,1, 2,5,8,9,10,11,13; a) za pomocą demultiplekse-raj b) za pomocą dekodera

ra lub dekodera polega na utworzeniu sumy odpowiednich sygnałów wyjściowych - rys.5. 3.

¹ 53 -

Jeden demultiplekcer albo dekoder może być wykorzystany do realizacji kilku funkcji tych samych argumentów.

5.3. PAMIĘCI ROM

JAKO GENERATORY FUNKCJI LOGICZNYCH

W pamięci ROM poszczególnym adresom przypisane są słowa wyjściowe o n bitach. Zatem w istocie pamięć ta realizuje n funkcji, których argun.entemi są sygnały adresowe (por. z rys.4.24), przy czym rodzaj realizowanych funkcji ustala się w trakcie wykonywania pamięci, a w przypadku pamięci PROM lub EPROM - podczas programowania pamięci przez użytkownika.

6. REALIZACJA UKŁADÓW SEKWENCYJNYCH Z BLOKÓW FUNKCJONALNYCH

Przedstawiona w rozdziale 3 metodyka syntezy układów sekwencyjnych w oparciu o elementy logiczne i przerzutniki jest efektywna jedynie w przypadku projektowania układów o niezło-żonych programach działania. Staje się ona nieprzydatna w przypadku układów bardziej złożonych, co było powodem poszukiwania innych metod tworzenia układów. Ponadto poznane metody syntezy dotyczyły jedynie układów o jednym, z góry określonym programie działania. Zmiany programu działania pociągają za sobą konieczność projektowania i budowy nowego układu, w którym co najwyżej mogą być użyte wykorzystywane Już uprzednio elementy. W przypadku bardziej złożonych układów sterowania, projektowanie ich jako układów o stałym programie jest niekorzystne i to nie tylko ze względu na znaczny nakład pracy na projektowanie takiego układu, lecz przede wszystkim dlatego.