Untitled Scanned 82

- 166

pokazłanj na rys,6.11. W układzie tym, pamięć RAM-1 zastępuje zespół demultiplekaer-koder, zastosowany w układzie naryB.6.10. Pamięć RAM-1 przechowuje informacje o tym, który etan nieko-lejny przyjąć winien układ, będąc w danym stanie wewnętrznym. Pamięć RAM-2 realizuje funkcję wyjść układu. Zadaniem Jej jest zapewnienie odpowiednich Btanów wyjść w poszczególnych stanach wewnętrznych układu.

Ponieważ pamięci RAM-1 i RAM-2 mają te same sygnały adresowe, można je zastąpić jedną pamięcią o dłuższym słowie -rys.6.12. Słowo takiej pamięci zawierać będzie zatem informa-

Rya.6.12. Programowalny układ Moore^,a z jedną

pamięcią

cję o stanie wyjść odpowiadającym danemu stanowi wewnętrznemu oraz informacje o niekolejnym stenie wewnętrznym, do którego układ powinien ewentualnie przejść w przypadku pojawienia się odpowiedniego stanu wejść X^. W rozwiązaniu przedstawionym na rys.6.12 pamięć generuje więc wprost sygnały wyjściowe układu oraz kody niekolejnyck stanów licznika.

W układach na rys.6.10 - 6.12 multipleksery adresowane są za pomocą sygnałów wyjściowych licznika. Wynika stąd, że liczba wejść tych multiplekserów jest równa liczbie stanów wewnętrznych układu. W układach o dużej liczbie stanów wewnętrznych sytuacja taka jest niekorzystna, gdyż na ogół liczba sygnałów wejściowych jest mniejsza od liczby stanów wewnętrznych układu. Umożliwia to stosowanie multiplekserów o znacznie mniejszej liczbie wejść, a tym samym o mniejszej liczbie sygnałów adresowych. Schemat takiego układu pokazano no rys.6.13. Za-

Rys.6.13. Modyfikacja programowalnego układu Moore*a

daniem pamięci RAM-2 i RAM-3 jest pamiętanie numerów wejść multiplekserów I i II, do których wprowadza się sygnały warunkowe. Wejścia, do których wprowadza się sygnały powodujące przejścia kolejne (multiplekser I) i do których wprowadza się sygnały powodujące przejścia niekolejne (multiplekser II) mogą być numerowane tymi samymi numerami. Ponieważ pamięci RAM-1, RAM-2 i RAM-3 mają te samo sygnały adresowe, można je