W przypadku, gdy odpowiedź na przełączenie zestyku ma mieć postać impulsu, wówczas w układzie należy zastosować uniwibratory np. 121, 122 lub 123. Przykład rozwiązania współpracy uniwibratora 121 z zestykiem zwiemym i prze-łącznym przedstawiono odpowiednio na rys. 4.680a i na rys. 4.680b. Układ cał-
Rys. 4.680. Układy współdziałania układów TTL z zestykami
a) zwiemym, b) przełącznym
kujący jest dołączony do wejścia B (o właściwościach przedstawionych w p. 4.7.2) uniwibratora 121. Rozpatrywane układy nadają się do współpracy z zestykami umieszczonymi z dala od urządzenia. W układzie przedstawionym na rys. 4.680a potencjał w punkcie A wynosi 0 V, gdy zestyk jest zamknięty. W chwili otwarcia zestyku układ generuje impuls — potencjał w punkcie A wynosi wówczas około +3,3 V. Zakłócenia o polaryzacji dodatniej są niegroźne, natomiast zakłócenia o polaryzacji ujemnej są zwierane przez małą rezystancję dynamiczną diody Zenera. Filtry RC tłumią zakłócenia indukowane w przewodach doprowadzających sygnały.
Inne rozwiązanie układu o wyjściu impulsowym, współdziałającego z zestykiem zwiernym, przedstawiono na rys. 4.681. Gdy zestyk K zostanie otwarty, wówczas kondensator Cx ładuje się do napięcia +5 V przez rezystor Ru a gdy
Rys. 4.681. Układ o wyjściu impulsowym współdziałający z zestykiem zwiemym
zestyk K zostanie zamknięty, wówczas kondensator Cx po kilku mikrosekundach rozładuje się przez rezystor R2 i uniwibrator generuje pojedynczy impuls. Drgania zestyku K nie powinny ponownie wyzwolić uniwibratora.
Ulepszoną wersję układu z rys. 4.681 przedstawiono na rys. 4.682. Gdy zestyk K zostanie zwarty, wówczas kondensator C3 ładuje się do napięcia +5 V i pierwszy uniwibrator zostaje wyzwolony. Impuls pojawiający się na wyjściu