img023 (3)

/

Zastosowanie nodejścja spcjsjlogżęznggo pozwala pracownikowi so-gjlnpmn na nflnnwiećnie ustosunkowanie się do tei roli i awencuaine p_ró~rv jej przekształcania.

) Aspekt psychologiczny projektu socjalnego wiąże się ze

co do psychningiremyń ć-ddoi .--y Ta»mnć-i prnipkrn jak i jego skutków, które za sobą pociągnie, jpyłnizm t-iś TmjflP oSObOtVóśćuSWVcn. zastosowanie podejścia psychologicznego sprawia, że w projektowaniu dziaiania metodycznego pracownik socjalny musi uwzględniać nrsPffignta /1™rree5V<reekiwamłti indywidualnego??^ /^vspo!r-^:cTfr.iean53tl5~iub grupy? swiaaom-e innormkiwniip 'p^g-ten * sposoS. by jednostka czy grana poczuła śip wzmocniona 1 iluwarto-sglŁyfrana w swe: aumnomi^    nn..Vnwr» uzasadnione prze.tona-

nieTze projekty narzucone jednostce / grupie, a więc nie uwzględniające jej akceptacji, mogą nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Ogólne założenia projektu socjalnego zwykle od wonna się Hn nndgra-wo~cn tecm zsycnolog-cznycm j^yckpana^z^^ — z-.valaiac pracownikowi socjalnemu na zrozumienie, dlaczego poa-opieczny jest tym, kim jest. W konsekwencji psychologia, a ściślej mówiąc „pomoc psychologiczną- iakn hedżiemy nieść podopiecznemu, będzie zróżnicowana w zależności od rodzaju koncepcji, diagnozy i terapii, która przyjmiemy %a nrioryrernwą w jpgn rgafe-ii;;; Działanie pracownika socjalnego w wymiarze psychologicznym bidzie odnosiło sie również do odblokowania mechanizmów utrudniających interakcje', w celu nadańif wiaściwego kierunku stosunkaiń ińtbrpersonalnym miedzy podopiecznym i pracownikiem socjalnym, podopiecznym i grupą / środowiskiem oraz moaytikage tych stosunków nastawionych na zmiany o charakterze pomocniczym.

Aplikacja wiedzy psychologicznej w oroieicc-.e soclalnym_pozwala aa głębsze zrozumienie podopiecznego 'jego postaw, zachowań,jiotjzebj i jego sytuacji oraz uzyskanie pełniejszego obrazu procesu pomocy, a także indywidualną ocenę pracownika socjalnego jako osoby działającej w relacji z drugim człowiekiem.

> Aspekt pedagogiczny w/nika z faktu nadawania pracy socjalnej jharaktem intencjonalnych działań stymulujących i umożliwiających ~ rozwój. W pedagogice społecznej jako nauce o wychowaniu środowisko-wvm_motywami przewodnimi stają się Jcształtowanie” i „podmiot” Kwestie te stanowią istotne wytyczne dla pracy socjalnej, która zyskuje samoświadomość ugruntowaną w kręgu myślenia pedagogicznego oraz tradycji naukowo-humanistycznej i hermeneutycznej.

Ponieważ warunki pedagogiczno-społecznych problemów podopiecznych rozpatrywane są często w ujęciach socjalizacji, pedagogika pozwala umknąć wąskiego rozumienia socjalno-wychowawczego działania, które zgodnie z takim podejściem traktowane jest jako interwencja w „nienormalnie" przebiegający proces socjalizacji oraz wspieranie potrzebujących pomocy (nękanych przez biedę, patologię etc.).

Pedagogika społeczna zmierza raczej w kierunku udanego równoważenia zadań i potrzeb jednostek i społeczeństwa. Jednostka postrzegana jest jako kształtujący się podmiot, a społeczeństwo jako sr.nik-jura demokratyczna ulegająca ciągłej ewolucji. ramta pedagogicznego działania w pracy sóćialnei polega na uruchamianiu czynników „siły społecznej", na ulepszaniu środowiska żv" ~gia poczynóniam: ilyiHUhicznvcń ideowo i rozwijających się jednostek^-i grup spoiecznycn. „ucr.ajaywanie, wspieranie i aktywizowanie prze? ' rozauuzame wyooraini społecznej oraz instruowanie w działalności oświatowej i opiekuńczej, stanowi podstawowe zadanie pedagogów społecznych” (H. Radlińska).

-Swoistość pedagogicznego kontekstu pracy socjalnej wyraża się co najmniej w kilku cechach:

•    gicbalności - wykorzystującej w działaniach socjalnych svntezv wiedzy o człowieku oraz zainteresowanie całokształtem rozwoju człowieka. uwzględniające wpływ warunków ’ovtu i krem kultury w róż-' pych fazach jego życia w wymiarze indywidualnym i zbiorowym, a także dostarczanie podniet rozwojowych i usuwanie przeszkód w jego przebiegu;

•    dynamice -.wyrażającej sie twórczym, ti. aktywnym i poszukującym stosunkiem do rzpczywistnśr- -pnłpcrnn-wyrhnwnwczei w określonym czasie i przestrzeni oraz zainteresowanie przebiegiem, sposc-bem i znaczeniem środowisk (warunków).Jttóre determinują jakość procesu wapigramn mTWnjn;

•    kompensacji - która jest świadomym uzupełnianiem i wspomaganiem jednostki / grnpy w jej procesach rozwoiowo-sorializacyińych Oraz samoreaiizacvinvch i l^tora może stanowić dobre uzasadnienie 'dla podejmowania działań wyrównujących braki indywidualne i społeczne (pedagogicznie pojęta kompensacja niesie nie tylko przesianie o charakterze normalizującym wyrównywanie braków, ale także postuluje podejmowanie aktywności urzeczywistniającej możliwości społeczne, wyzwalającej twórczość i nowatorstwo, a więc stymuluje pozytywną zmianę społeczną, która wykracza poza osiąganie nor-malfios'ci czy przyjmowanego standardu);

1

143