img023 (3)

de nodtdścja sjcjgiggięznggo narwala pracownikowi so-ci.ilnemu na oanowierime nst.-isnnknwar.ie się do tej roli i >w>ni-,:.nne próby igi przekształcania

>    Aspekt psychologiczny projektu socjalnego wiąże się ze

CO do psychologicznych ń-óó»> ary rasarjnnś/-; projektu. jak i jego skutków, które za sobą pociągnie zwłnszr— nminn osobowosciowyęn. Zastosowanie podejścia psychologicznego sprawia, że w projektowaniu działania metodycznego pracownik socjalny musi uwzględniać psggńierit¹ <<ńrrzetiynr?eldwani&i indywidualne^pre^ /^•spozyćj^ieanŚSTSlub grupyT.swiaaomnł-impr-inlrnwnie je^fr-ten ' sposos, by jednostka czy grana pcczuia~śie wzmocniona ; lliiwai lu-

'^jtlowar.a W SWP- 1i;rnnnmi. ,«-nie.e nanlrnom migaiininn. pr?SVnna~-

nie, ze projesty narzucone jednostce / grupie, a więc nie uwzględniające jej akceptacji, mogą nie przynieść oczekiwanych rezultatów. Ogólne założenia projektu socjalnego zwykle odwopja -iy nn nndsra-wowych teorii psychologicznych: p$'chcannI!z^nghnw.pr-.-m55> ps-^ zwalając pracownikowi socjalnemu na zrozumienie, dlaczego podopieczny jest tym, kim jest. W konsekwencji psychologia, a ściślej mówiąc .pomoc psychologiczna” jaka hećziemy nieść podopiecznemu, będzie zróżnicowana w zależności od rodzaju koncepcji, diagnozy i terapii, która przyjmiemy za pnoryternwą w jego realizacji. Działanie pracownika socjalnego w wymiarze psychologicznym będzie odnosiło się również do odblokowania mechanizmów utrudniających interakcje’, w celu nadani^ właściwego kierunku stnsiinknnł ihtferpersonninym miedzy podopiecznym i pracownikiem socjalnym, podopiecznym i grupą / środowiskiem oraz modyfikacje tych stosunków nastawionych na zmiany o charakterze pomocniczym.

Aplikacja wiedzy psychologignej w aroieiccie socialn-nn_cozwaia na głębsze zrozumienie podopiecznego 'jego postaw, zachowań,jootjzeb) i jego sytuacji oraz uzyskanie pełniejszego obrazu procesu pomocy, a także indywidualną ocenę pracownika socjalnego jako osoby działającej w relacji z drugim człowiekiem.

>    Aspekt pedagogiczny wynika z faktu nadawania pracy socjalnej

eru intencjonalnych działań stymulujących i umożńwiającycn JV pedagogice społecznej jako nauce o wychowaniu środowisko-"

__wym-motywami przewodnimi stają się „kształtowanie’ i „podmiot”

Kwestie te stanowią istotne wytyczne dla pracy socjalnej, która zyskuje samoświadomość ugruntowaną w kręgu myślenia pedagogicznego oraz tradycji naukowo-humanistycznej i hermeneutycznej.

Ponieważ warunki pedagogiczno-społecznych problemów podopiecznych rozpatrywane są często w ujęciach socjalizacji, pedagogika pozwala uniknąć wąskiego rozumienia socjalno-wychowawczego działania, które zgodnie z takim podejściem traktowane jest jako interwencja w nienormalnie" przebiegający proces socjalizacji oraz wspieranie potrzebujących pomocy (nękanych przez biedę, patologię etc.).

Pedagogika snnłeczna zmierza raczej w kierunku udanego równoważenia zadań i potrzeb jednostek i społeczeństwa, .Jednostka postrzegana jest jako kształtujący się podmiot, a społeczeństwo iako struktura demokratyczna ulegająca ciągłej ewolucji, ratat-a pedagogicznego działania w pracy socjalnej polega na uru-chamianiu czynników „siły społecznej", r.a ulepszaniu środowiska zv" ^{2 1}

1

1

   kompensacji - która jest świadomym uzupełnianiem i wspomaganiem jednostki / gĘhpy w jej procesach rozwoiowo-socializar.yińycłi órśz samórealizacyjnych i która może stanowić dobre uzasadnienie ‘dla pocleimowania działań wyrównujących braki indywidualne i społeczne (pedagogicznie pojęta kompensacja niesie nie tylko przesianie

¹ o charakterze normalizującym wyrównywanie braków, ale także postuluje podejmowanie aktywności urzeczywistniającej możliwości społeczne, wyzwalającej twórczość i nowatorstwo, a więc stymuluje pozytywną zmianę społeczną, która wykracza poza osiąganie normalności czy przyjmowanego standardu);

143

2

nno-r-pp aoiamt U U MII Wiero »fn ideowo i rozwijających Sie ieriaosTeg~ i ^hipąóIóJSnyć?.. „Uor.ajdywanie, wspieranie i aktywizowanie prz' rozbudzanie wyoorazm społecznej oraz instruowanie w działalności oświatowej i opiekuńczej, stanowi podstawowe zadanie pedagogów społecznych’ (H. Radlińska).

Swoistość pedagogicznego kontekstu pracy socjalnej wyraża się co najmniej w kilku cechach:

•    globalności - wykorzystującej w działaniach socjalnych syntezy wiedzy o człowieku oraz zainteresowanie całokształtem rozwoju człowieka. uwzględniające wpływ warunków bvtu i kręgu kultury w róż-' nych fazach jego życia w wymiarze indywidualnym i zbiorowym, a także dostarczanie podniet rozwojowych i usuwanie przeszkód w jego przebiegu;

•    dynamice -.wyrażającej sie twórczym, ti. aktywnym i poszukującym stosunkiem do rzecTywi-ifnśr- -prdocTnn.wyi-'nnwawczei w określonym czasie i przestrzeni oraz zainteresowanie przebiegiem, saosc-bem i znaczeniem środowisk (warunków), Jctóre determinują jakość procesu wmioramfl piywnjn;