127
2.7 A*2, Obi loże nie, 1 wyrówna cle ciągu głównego otwartego nawiązanego obustronnie
Przebiog obllozoń 1 wyrównania omówimy opierając cię ca rysunku 121 1 na przykiadzio liozbcwym podanym w formularzu 4. Zasadnicza obliczenia poszczególnych elementów wykonujemy tu w taki sposób, jak i w ciągu zamkniętym, Omówimy zatem bardziej szczegółowo tylko różnice, które będą dotyczyć głównie zasady wyrównaniu kątów i przyrostów z powodu obustronnego nawiązania do punktów o znanych współrzędnych,
Dla z orient owa ula ciągu poligonowego obliczamy azymuty ca podstawie danych współrzędnych punktów nawiązania na początku ciągu cu. 1 na końcu
^BD*
Kontrolę pomiaru i wyrównania kątów przeprowadzimy na podstawie wżeru (66), a mianowicie
<*Ck ♦ h ♦ 01 ♦ h * ♦ 0B + CM - 5 . 180° «= dgjj
co prowadzi do ogólnego wzoru
Odchyłką będzie
łB = ?po«. + M - b -iso0 - «toB0. (su
Po rozdzieleniu odchyłki fp na poszczególne kąty, czyli po wyrównaniu pomierzonych kątów (kolumna 4 formularza 4) obliczamy kolejno azymuty wszystkich boków ciągów, wycbcdząc z obliczonego azymutu poozątkowego aCD “ 170s£4cO?oc, Obliczony w ten Gposób azymut boku końcowego powinien już ściśle zgadzać olę z wielkością daną (obliczoną z danych współrzędnych) ocQ = c^jjj - 2ds5005500, ponieważ kąty zostały wyrównano. Jeżeli powstaje niezgodność, to znaczy, że popełniliśmy błąd rachunkowy w kolumnie 5 i wobec tego musimy sprawdzić i poprawić obliczenia azymutów.
Następnie tak jak w ciągu zamkniętym obliczamy przyrosty Ay i Ax na pedstowie wzorów (64). Sumy otrzymanych przyrostów Ax i Ay powinny spełniać równość (75)■
Odchyłki fx i fy obllczonyoh przyrostów w elągu wyniosą
tx = [1 cos a] - (xfow_ - *ko4<!j) = Cl occol - Ax k
/g2)
\Y naszym przykładzie (kolumny 9 i 10 formularza 4) mamy f = -75,95 +
+ 73,69 = -0,lX> oraz fx = -2038,63 + 2038,56 = -0,12) stąd f£ = £o,13. Według załącznika nr 5 do Instrukcji B-III fŁ = to,18, więc obliczona Odchyłka rozpatrywanego ciągu nie przekracza granicy dozwolonej 1 możemy przystąpić do wyrównania przyrostów.