128
prezentowane przez impuls o polaryzacji ujemnej, a jedynki przez impulsy o polaryzacji dodatniej.
Opis ogólnych zasad modulacji kodowo-impulsowej można znaleźć w takich podręcznikach, jak [2, 35, 7, 23].
]^^^b^8ł^djtwantwi<anla
Niniejszy ustęp będzie poświęcony analizie błędu kwantowania ^zjawiska nierozerwalnie związanego ze wszelkimi modulacjami kodowo-impulsowymi.
W procesie przetwarzania analogowo-cyfrowego próbki sygnału oryginalnego podlegają kwantowaniu, co bezpośrednio prowadzi do utraty informacji o ich dokładnych wartościach. Utrata ta jest bezpowrotna, gdyż nie istnieje żadna operacja "odwrotna1, która byłaby w stanie w pełni ją skompenso-wać. W efekcie końcowym sygnał wyjściowy odbiornika będzie zniekształcony, i to nawet w przypadku, gdyby tor transmisyjny był bezszumny2.
Ola wyznaczenia wielkości błędu kwantowania sprecyzujemy najpierw dokładnie regułę kwantowania. Przyjmujemy, że zakres pracy kwantyzatora [- I x Ihax 2 IxImax^’ a "aksymalny zakres zmienności sygnału dzieli
się na H=2a przedziałów kwantowania Qi
(1.4.2)
Yo = " IxImAX’ YM = ixl2AX
gdzie qi 2 Yi+1 - jest szerokością i-tego przedziału kwantowania, i=0,1,...,M-1. W przypadku, gdy szerokości wszystkich przedziałów kwantowania są jednakowe, qisq=2| xIMąX/2, i=0,1,.,.,H-1, mówimy o kwantowaniu równomiernym.
Zakładamy, że jeżeli wartość próbki sygnału należy do i-tego przedziału kwantowania, x«Q^, to wartość sygnału skwantowanego wynosi X^, Y/,<
< Xi < Yi+j, i=0,l,...H-l1 Na rysunku 1.50a przedstawiono fragment charakterystyki statycznej tak działającego kwantyzatora.
Założymy.jeszcze, że:
- sygnał kwantowany jest stacjonarnym procesem losowym o funkcji gęstości prawdopodobieństwa f(x), | x| ^ [x »
W dalszym ciągu, jako nieistotny, będziemy opuszczać numer bieżący próbki - x = xŁ » x(lTo), 120,-1,-2,...
W literaturze rozważano zagadnienie, jakie parametry sygnału oryginalnego nie ulegają zniekszałceniu pomimo jego kwantowania [35]. Wyniki tych badań znane są pod nazwą twierdzeń Widrowa.