img134

SKMW='L^y_{..-yJ = l^-^    (7.57)

SKMK = I(y.,.-yJ = L^--^    (7.58)

SKMM = S . *- yJ = lA(7.59)

SA7? = I(y_ijk-yi..-y.j.-y.._k + 2yySK-SKMW- SKMK - SKMM    (7.60)

Tabela 7.23

Tablica analizy wariancji w schemacie kwadratu łacińskiego

Źródło zmienności	Suma kwadratów	Liczba stopni swobody	Średni kwadrat	Stosunek wariancji
Wiersze	SKMW	a - 1	2 SKMW a-l	4 ^f*=7 ■*0
Kolumny	SKMK	a - 1	2 SKMK ^c a-l	II
Metody	SKMM	a - 1	2 SKMM sT- . ' a-l	F _4 ^Ft~3
Reszta	SKR	(a-l)(a-2)	SKR ^s0 (a - 1) (a - 2)
Ogółem	SK	a^2 - 1

Porównując oszacowania wariancji efektów głównych z wariancją resztową otrzymujemy trzy stosunki wariancji, które testujemy w zwykły sposób przy wykorzystaniu rozkładu F Snedecora (por. tabela 7.23).

Przykład 7.6

Sześciu różnym królikom wstrzykiwano w sześć różnych miejsc na skórze grzbietu pewien preparat. Stosowano sześć różnych sekwencji kolejnych szczepień tego samego zwierzęcia.

134