img139

139

10.2. Kody łańcuchowe Freemana

(4)    F= {I,P,R,D_terr},

(5)    6(5,0) = 5,,    «(5₄,2) = S_s,

6(5,,0) = 5_2i    6(5₅,3) = 5_6i

6(5₂,0) = 5₃,    <5(56,4) = 57,

6(5₃,0) = 5₄,    6(5₇,5) = 5_s,

6(5₄,$) = /,    6(5₈,6) = 5₉,

6(5₉,$) = P,

6(59,3) = 5io, 6(5₇,4) = 5i2, 6(5io,3) = 5n, 6(5u,4) = 5i3, 6(S,,,$) = R, 6(5,3,5) = 5_h, 6(5h, 6) = 5,5,

6(5,5,$) = D,

natomiast dla pozostałych argumentów funkcja 6 przyjmuje wartość err.

Dokonajmy rozpoznania litery D (opisanej przez ciąg 00002344456$) za pomocą zdefiniowanego automatu 21 (funkcja przejścia dla ciągu symboli została zdefiniowana w Dodatku 3).

6(5,00002344456$) = 6(6(5,0), 0002344456$) = 6(5,, 0002344456$) =

= 6(6(5,, 0), 002344456$) = 6(5₂,002344456$) = 6(6(5₂,0), 02344456$) = = 6(5₃,02344456$) = 6(6(5₃,0), 2344456$) = 6(5₄,2344456$) =

= 6(6(5₄,2), 344456$) = 6(5₅,344456$) = 6(6(5₅,3), 44456$) =

= 6(5«, 44456$) = 6(6(5_S, 4), 4456$) = 6(5₇,4456$) = 6(6(5₇,4), 456$) = = 6(5,2,456$) = 6(6(5i₂,4),56$) = 6(5,₃,56$) = 6(6(5,₃,5),6$) =

= 6(5,4,6$) = 6(6(5,4,6), $) = 6(5,_s, $) = D.

Zakończymy ten podrozdział przedstawieniem głównego algorytmu tej metody. Algorytm zapiszemy w konwencji pascalopodobnej. Wprowadźmy w tym celu następujące elementy:

rec - rozpoznawany obraz (lub err, gdy brak decyzji), state - stan, w którym znajduje się automat,

finalstates - zmienna złożona typu zbiorowego (set), w której zapamiętane są nazwy stanów końcowych.

getchar(ch) - procedura pobiera z bufora wejściowego i podstawia pod zmienną ch kolejny znak kodu Freemana,

transfunc(state, ch) - funkcja, która na podstawie aktualnego stanu i pobranego znaku daje nazwę kolejnego stanu

procedurę FreemRec(var rec); begin

State := 5';