img155

155

fbtetm a u t/kutr He

Rys. 168

|%    i*

, I^tW* irwta />■* £Ve

-doprowadzeniu do ostrości obrazu śrubą luuoty doprowadzamy libelę rurkową do górowania śrubą elawacyjną i dokonujemy odczytu z łaty, zapisując go jako odozyfc wstecz O_w, następnie po zwolnieniu śruby alidady celujemy na łatę ustawioną ca punkcie B, doprowadzamy obraz do ostrości i 11-belę do górowania, łartość z łaty zapisujemy jako odczyt w przód O_p.

(Przy niwelatorach samopozlomującyoh odpada uotawianie libeli rurkowej do górowania). Jest to tzw. niwelacja ze środto*, w której eliminujemy główne błędy występujące przy niwelacji. Obliczenie różnic odczytów, a mianowicie

°w “ °p ^s *^hAB    <^>

daje odpowiedź ca określenie różnic wysokości między punktami terenu A i 3, zaznaczonych na rysunku 160.

Odwrotne ustawienia łaty (rys, 169) pozwala określić różnicę wysokości według wzoru

db_AB-o_w + o_p    (oe)

zaś dla sytuacji przedstawionoj na rysunku 170

^AhAB * “°w " °p    (89)

Sytuacje położenia znaków wysokośalowych, przedstawionych na rysunkach 169 i 170, zaohodzą dość często w geodezji górniczej lub pomiarach ayfcua-cyjno-przemysłowych, co zmusza do przystawienia do znaków łat odwrotnie (zerem ku górze), zwanych łatami wiszącymi.

Przekrój pionowy chodnika

Rys. 169