img158

158

leży zwracać uwagę, aby - podobnie jak na stanowisku - odcinki P^S2 1    ^y-y sobie równe. Teraz pomocnik w punkcie obraca lekko łatę

podziałem do obserwatora, a ten - jak poprzednio - po ustawieniu niwela-tora celuje na łatę, poziomuje dokładnie libelę niwelacyjną i notuje odczyt w rubryce "wstecz". Następnie obserwator celuje na łatę w punkcie ?2» Sprawdza poziom libeli niwelacyjnej i zapisuje odczyt w rubryce "w przód". Postępując w t6n sposób na stanowiskach Sj, itd., dochodzimy do punktu końcowego B, na którym pomocnik ustawia łatę pionowo, a niwelujący zapisuje dokonany na niej odczyt w rubryce "w przód". Używając do pomiaru dwu lat, należy obrąó parzystą ilość stanowisk instrumentu, ażeby ta sama łata była ustawiona ca obu punktaoh nawiązania, początkowym i końcowym, w celu wyeliminowania ewentualnego błędu zera łaty.

Jak z powyższego wynika, przy niwelacji metodą ze środka liczba odczytów w przód jest zawsze równa liczbie odczytów wstecz.

Wysokość punktu 3 równa się -wysokości punktu A, powiększonej o różnicę powstałą z odjęcia sumy odczytów w przód od cumy odczytów wstecz, przy czym różnica ta noże być dodatnia (wzniesienie) lub ujemna (spadek), oa co trzeba zwrócić uwagę przy obliczaniu wysokości. Zależność tę możemy wyrazić następującym wzorem dla ciągu AB:

<91b)

W celu zwiększenia dokładności i dla sprawdzenia, czy otrzymana wysokość jest wyznaczona z wymaganą dokładnością, należy pomiar ciągu powtórzyć, idąc w kierunku przeciwnym - od B do A (pierwszy odczyt na łacie, ustawionej w punkcie B, zapisujemy w rubryce "wstecz"). Otrzymujemy w ten sposób ciąg zamknięty ABA. Niwelacja ciągu A3A jest wtedy dobrze przeprowadzona, jeżeli siana odczytów na łatach wstecz jest równa sumie odczytów aa łatach w przód. Dopuszczalny błąd dla niwelacji technicznej wynosi około 1 cm na 1 km ciągu.

Jeżeli punkty pośrednie P^, Pg* *»•, P_Q są punktami przejściowymi, ap. główka szyny lub trzpień żabki niwelacyjnej, to w po-.rrotnej niwelacji możemy korzystać z innych punktów przyłożenia łat.

Przykład obliczenia ciągu niwelacyjnego oprfceoy na wynikach formula--za 5 i na szkicu (rys, 172), zakładając, że punkty pośrednie są niwelowane tylko w jedną stronę, natomiast odcinek AB niwelowano dwukrotnie, tzn. "tam" i "z powrotem", W drodze powrotnej zastosowano uproszczony zapis w formularzu £ z oznaczeniem punktów początkowego i końcowogo.

Już vr terenie dokonujemy sumowania odczytów wstecz (2056) i w przód (1509) dla pomiaru od A do B. Różnica łO,^? a jest różnicą wysokośoi między niwclaoją punktów końcowych. Z kolei po wykonaniu niwelacji od B do A ponownie Gamujcay odczyty w.sbecz (1260) i w przód (1803) i porównu-