img158 (12)

153

leży zwracać uwagę, aby - podobnie jak na stanowisku - odcinki P.^ i    by-y sobie równe. Teraz pomocnik w punkcie P₁ obraca lekko łatę

podziałem do obserwatora, a ten - jak poprzednio - po ustawieniu niwela-tora celuje na łatę, poziomuje dokładnie libelę niwelacyjną i notuje odczyt w rubryce "wstecz". Następnie obserwator celuje na łatę w punkcie ?2» ^£P^rawdza poziom libeli niwelacyjnej i zapisuje odczyt w rubryce "w przód". Postępując w ten sposób na stanowiskach S^, Itd., dochodzimy do punktu końcowego B, na którym pomocnik ustawia łatę pionowo, a niwelujący zapisuje dokonany na niej odczyt w rubryce "w przód". Używając do pomiaru dwu łat, należy obrać parzystą ilość stanowick instrumentu, ażeby ta sama ł3ta była ustawiona ca obu punktach nawiązania, początkowym i końcowym, w celu wyeliminowania ewentualnego błędu zera łaty.

Jak z powyższego wynika, przy niwelacji metodą ze środka liczba oaozy-tów w przód jest zawsze równa liczbie odczytów wstecz.

Wysokość punktu B równa się wysokości punktu A, powiększonej o różnicę powstałą z odjęcia sumy odczytów w przód od cumy odczytów wstecz, przy czym różnica ta może być dodatnia (wzniesienie) lub ujemna (spadek), na co trzeba zwrócić uwagę przy obliczaniu wysokości. Zależność tę możemy wyrazić następującym wzorem dla ciągu AB:

(91 b)

W celu zwiększenia dokładności i dla sprawdzenia, czy otrzymana wysokość jest wyznaczona ² wymaganą dokładnością, należy pomiar ciągu powtórzyć, idąc w kierunku przeciwnym - od B do A (pierwszy odczyt na łacie, ustawionej w punkcie B, zapisujemy w rubryce "wstecz"). Otrzymujemy w ten sposób ciąg zamknięty AM. Niwelacja ciągu A BA jest wtedy dobrze przeprowadzona, jeżeli suma odczytów na łatach wstecz jest równa sumie odczytów na łatach w przód. Dopuszczalny błąd dla niwelacji technicznej wynosi około 1 cm ra 1 tan ciągu.

Jeżeli punkty pośrednie P^, P£» •»., ?_Q są punktami przejśclowyai, np. główka szyny lub trzpień żabki niwelacyjnaj, to w powrotnej niwelacji nożeny korzystać z innych punktów przyłożenia łat.

Przykład obliczenia ciągu niwelacyjnego oprfceoy na wynikach fornula--'za 5 ł m szkicu (rys. 172), zakładając, że punkty pośrednie są niwelowane tylko w jedną stronę, natomiast odcinek AB niwelowano dwukrotnie, tzn. "tan" i "z powrotem". W drodze powrotnej zastosowano uproszczony zapis w formularzu p z oznaczeniem punktów początkowego i końcowogo.

Już w terenie dokonujemy sumowania odczytów wstecz (2056) i w przód (1>09) dla pomiaru od A do B. Różnica ł-0,5^7 u jest różnicą wysokości między niwelacją punktów końcowych. Z kolei po wykonaniu niwelacji od B do A ponownie sumujemy odczyty wstecz (1260) i w przód (1806) i porównu-