IMG221

19. Silnik asynchroniczny

19.1. ZAKRES ĆWICZENIA

19.1.1# Rozruch silnika pierścieniowego.

19.1.2.    Pomiar charakterystyki mechanicznej oraz charakterystyk obciążeniowych.

19.1.3.    Regulacja prędkości obrotowej silnika asynchronicznego pierścieniowego.

19.1.4.    Kompensaoja nocy biernej.

19.2. WPROWADZENIE DO TEMATU

19.2.1.    Wiadomości ogólne

Podstawowymi częściami silnika asynchronicznego są nieruchomy sto-jan (stator) oraz ruchomy wirnik (rotor), W żłobkach stojana umieszczono uzwojenia trzech cewek, których osie ea przesunięte względem siebie

0    kat 120°. Końce tych uzwojeń as wyprowadzone na tabliczkę zaciskowa

1    oznaczone 11 teramit początki X, Z, Z, końce U, 7, W. Uzwojenia te można łączyć w gwiazdę lub w trójkąt (rye. 19.1), co pozwala użytkować silnik przy dwóch różnych napięciach sieci zasilającej, na przykład 380 V i 220 Y. Uzwojenie wirnika silnika aaynchronicznego może być wykonane w postaci prętów tworzących klatkę (rys, 19.2a), lub w postaci trzech zespołów cewek umieszczonych w żłobkach, połączonych najczęściej w gwiazdę. Początki tych uzwojeń są połączone z pierścieniami ślizgowymi umocowanymi na wale wirnika, do których w czasie pracy przylegają szczotki grafitowe. Za pomocą tych szczotek można włączyć do uzwojeń wirnika na przykład dodatkowy opór lub rozrusznik (rye. 19.2b). '<1 zależności od sposobu wykonania uzwojenia wirnika mamy silniki klatkowe lub piex'ścieniowe.

19.2.2.    Zasada działania

Prąd trójfazowy o częstotliwości f, płynący w uzwojeniu stojana wytwarza wirujące pole magnetyczne którego prędkość obrotowa